Bu bölüm kısa oldu aslında hatta baya kısa en yakın zamanda uzun bölümler yazmaya başlıycagım. Hem bu ilk yazışım :D iyi okumalar :* :*
Lanet olası Üvey annemin gönderdiği hizmetçi parçasının o çırklak sesiyle uyandım herzamanki gibi:
"-mert bey, firdevs hanım sizi hemen sofraya bekliyor."
Yüzüme vuran güneş ve dısarıdaki kuş cıvıltıları beni herzamankinden daha bir sinrlendiriyordu. Hemen gidip elimi yüzümü yıkadım. Dün akşam barda çok fazla içmiş olmalıyım başım çatlıyordu. Gözlerimin altı hala kıpkırmızı duruyordu. Üstüme siyah dar bir t-shirt giyerek aşşagı indim.
Masaya bakmadan kapıyı vurarak evden çıktım.
Kendimi bildim bileli evde doru düzgün durmam. Babam çok zengin. Lanet olası bir egosu var beni hic sevmez. Bende bu yüzden annemi cok severdim. Kücükken babam beni döver ben ise annemin kollarına sığınırdım. Annem benim tek dalımdı benim. Göz yaşlarımı görür oda ağlardı. Pek hatırlamıyorum ama pırlanta gibi bir kadındı. Babam eve sarhoş gelirdi. Cocuk olduğum için önce beni döverdi onun karşısına annem geçerdi bana zarar gelmesin diye. Onude sonra evire çevire dövüp bayıltınca yatak odasında tekrar tekrar onu becerirdi . böylesine pislik bir adamdı. Ondan nefret ediyorum.
4 yaşındaydım Yine bir gün eve sarhoş gelmişti ama bu sefer çok sinirliydi eminim altında inlettigi sürtükler onu tatmin etmemişti. Önce evi dağıttı. Sonra annemle tartıştılar annem artık onun bu hallerine son vermesini istedi lakin babam bu söyledigine karşın daha bir sinirlendi onu dövmeye başladı ve gözlerimin önünde döverek öldürdü. Şuan 19 yaşındayım. Önceki seneler daha kötüydüm. Aslında bir katildim. Ve hala öyleyim ama bu aralar sürekli birini kestiğim söylenemez. Sinirlendiğim zamanlar arkadaşlarıma beraber bir grup oluşturdum. Hepimizin hayatı aslında birbine benziyordu. 4 kişiydik. Sorunlar bizi bazı kisilere kin duymamızı sağlıyordu. Nefret ettiğim insanların acı cekmesi bana zevk veriyordu. Zorla pskoloğa gidiyordum. Gitmek zorundaydım. Verdikleri sikik ilaçlar uyusturuyordu beynimi . Geçmişimi unutturuyordu. Doktorlar geçmisi unutursam düzelecegimi sanıyorlardı. Annemin yüzünü hatırlayamıyordum lan. O sikik doktor bana sürekli 'annen ne zaman öldü' diye soruyordu. Bi insana bu soru sorulurmu lan??
Babam O zamanlarda simdiki kadar zengindi. Ve para karsılıgında hapis cezasını atlattı. Parası olanı rahat bırakırdı devlet böyleydi hayat. Sonra yeni bir kadın buldu kendine, Evlendi. Kadın gözünü öyle kör ettiki.. Artık beni dövmeyi bıraktı ve işlerle ilgilenmeyi beni şirketin başına oglu oldugum için mecburiyetten beni koydu.
Aylardır takip ettiğim biri vardı. Aslında 4 yaşımdan beri.. Annemin mezarına gittiğimde görmüştüm onu. Ağlıyordu. Oda annesinin mezarına gelmişti. O anda kafayı takmıştım ona. Bağımlısı olduğum tek şey sigara değildi. Onun ismi 'İZGİ KOÇAK.' hayatına dair herseyi biliyordum. Hatta hayatına müdahale bile ediyordum. İnsanlar gönderiyordum. Hastalandığında doktorları ben gönderirdim evine maddi durumları iyi değildi bu yüzden Ailesi okula göndermiyecekti. Ona bursluymuş gözüktürerek bir kolaje yazdırdım. mutlu olması için elimden geleni yapıyordum. Kendi hayatımı bıraktım Onun hayatına adadım kendimi. Yaşatmak icin ölüyordum belkide. Kendi prensesimi kaybettiğim gün bulmuştum onu. Elimi uzattım açık bir göğe tutmasını bekliyorum. Saçları güneş gibiydi. Gözleri gökyüzünü denizleri kıskandırıyordu.
Yaşamamın sebebi belkide sadece o'dur.
###
