"Rahat." Han komutan komut verirken herkes bir ayağını yana açmış, ellerini arkada birleştirmiş kısa bir sayım olduğu sırada onlara şınav pozisyonu almalarını söylemiştim. 50 şınavla başlamalarını söyledim. Alışmış olmalıydılar yavaş yavaş.
Gözlerim her zamanki gibi hepsinin üzerinde gezerken Roséanne'de durdu bakışlarım bir süre. Normalde bir şekilde bir yere takılır yine de bana bakar. Bugün ne oldu da bakmıyordu? Şınavın yarısını geçtiklerinde soğuk havada biraz olsun terlemişlerdi.
Şınav bittiğinde yeniden atış yapmak üzere onları hedef yerine götürdük.
Han komutan yeniden bir şeyler anlatırken gözlerim Roséanne'i kesiyordu ara sıra. Niye bakmıyordu ki bana? Sırayla atış yapılırken bir kaç kişinin kendini geliştirdiğini fark ettim.
Umarım şu kızların askerlik olayı devam etmez. Herkes beşer el ateş ediyordu. General umarım tam şuan gelmezdi. Yoksa içindeki umutla Genel kuruma rapor bildirir, bu işi devam ettirirdi.
Roséanne hedefe nişan aldığında diğerlerinden daha uzun beklemişti. Ateş ettiğinde önceden de atış yaptığı yere, boynuna ateş etmişti. Bir kez daha boynuna ateş ederse boyun fetişi olduğunu düşünmeye başlayacaktım.
Bir el daha nişan aldığında bu sefer hedefin göğüs kısmına ateş etti. Ha, iyi.
Hedef alma yerinden uzaklaşırken hala bakmamak konusunda ısrarcıydı. Tamam. İnadım inat. Ben bakacağım. Bu sefer gözlerini diken ben oldum.
Tamı tamına yarım saat geçmişti. Bakmıyordu zalımın kızı. Hayır ateş edenler yerine neden bana bakmıyorsun ki? Atış talimi bittiği sırada son bir konuşma ile koğuşlara yol almıştı hepsi. Şaka gibi! Bakmıyordu!
Kızlar gözden kaybolurken, Han komutan yanımda bir şeyler söyleyip duruyordu. "Benim halletmem gereken dosyalar var, iyi günler." Lafımı der demez öfkeyle yanından ayrılıp odamın olduğu binaya gittim.
Bir saniye neden beni unutsun? Bir anlamım yok ki onun hayatında. Neden ergen gibi davranıyorum ben?
Odama girip aşırı sessiz olan odada beni oyalayacak dosyaların bile olmadığını gördüm. Dudaklarımı büzüm neden birden bire böyle olduğunu düşündüm. Bana tavır falan mı yapıyordu?
Saatlerce öylece düşüncelerimin kurbanı oldum. Bu akşam eğitim yoktu. Elimi cebime atıp sıkıntılı bir nefes verdim ve odadan çıkıp binanın az ilerisindeki duvarın yanına sindim. Cebimden bir dal sigara alıp, çakmakla ucunu yaktım. İçime zehirli dumanı çekerken soğuk havada gökyüzüne baktım.
Tam o an koğuştan çıkan tanıdık sima ile dudaklarımı araladım.
"Nereye böyle?" Yerinde buz gibi kesilen bedene biraz yaklaştım. "Buraya gel." Bakmamakta kararlı bir şekilde bana yaklaşırken bir şey söyleyeceğim esnada telefonum çaldı.
Kaşlarımı çatıp telefonumun ekranına bakarken 'ablam' yazısı ile kafamda bazı düşünceler birbirine yıldırım misali çakıştı. Telefonu kulağıma götürüp karşımdaki beden duyacak şekilde özellikle yüksekçe konuştum. "Efendim abla..."
Roséanne öylece yan tarafa bakıyordu. "Ah, evet. Geçen gün geldiğinde bende unutmuşsun şemsiyeni."
Söylediklerimi duyan Roséanne'in bakışları şaşkınlıkla bana dönerken alt dudağını ısırmıştı. Demek bu yüzden tavır yapıyordun hanım efendi. Yüzümde belli belirsiz bir sırıtma olurken ablamın bir şeyler söyleyip, aramayı sonlandırması ile telefonu kulağımdan çektim.
Gözlerimi ona dikmiş bakışlarına karşılık verirken, konuşabilse bile bir şey diyemeyecek gibi bakıyordu.
Selam! Farkındayım çok kısa oldu. Özür dilerim o yüzden. Bu bölümü okulda, ben sıkıntıdan patlayıp hikayenin ilk kısımlarını yazarken Sezen Aksu'nun geri dön şarkısını açmış arkadaşların bağırarak şarkıyı söylemesi eşliğinde yazdım.
Son kısımlarında da delilo açmıştı manyaklar. Sınıfta oynuyorlardı. Artık bir duygu karmaşası olmuşsa ondandır bölümde. Her neyse, umarım beğenmişsinizdir. Kendinize iyi bakın.
İnstagram: meld_anurkaya
💜💜I PURPLE U💜💜
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
