Mᴏʀᴛᴀʟ Lᴏᴠᴇ | HyunLix

13

Felix Anlatımıyla:

Sabah yavaş yavaş gözlerimi açmaya başladım. Gözlerimi açtım da beni izleyen bir adet Hyunjin görmeyi beklemiyordum.

"Hyun, günaydın."

Alnımı öpünce gülümsedim.

"Günaydın bebeğim."

"Ne zaman uyandın?"

"Çok olmadı, bi' 5-10 dakika falan."

"Anladım Hyun. Saat kaç?"

"9 buçuk."

"Erkenmiş."

"Evet."

"Sen bir şey mi söyleyeceksin?"

"Yoo, nerden çıkarttın?"

"Bilmem. Sanki bir şey söylemek istiyormuş gibisin."

"Hayır. Bir şey söylemeyeceğim."

"Peki. Sen neden beni izliyordun?"

"Bilmem. İçimden seni izlemek geldi. Çok güzel görünüyorsun gözüme."

Tüm kanımın yanaklarıma toplandığını hissettim. Hafif gülümsedim. Lütfen kekeleme Felix!

"Teşekkür ederim Hyun."

Oh, kekelemedim. Şükür!

"Ayy, utanınca daha tatlı oluyorsun."

"Hyun ya! Yapma!"

"Ay tamam."

Sert bir kapı açılma sesi ile o tarafa döndük.

"EVET GERİZEKALILAR, ANNEM GELİYOR VE BİZ DAHA YÜZÜMÜZÜ BİLE YIKAMADIK!"

"NİYE BAĞIRIYORSUN JİSUNG?"

"Duyun diye söyledim aşkım."

"Bu ton da söyleyebilirdin. Bak duyuyorum."

"Tamam, özür dilerim. Sizden tek bir şey istiyorum. Bugün evden gidin. Sadece Minho ile benim olmam lazım. Zaten sizin eşyalar gelir, ondan sonra oturursunuz."

"Ahh tamam. Hadi kalk Hyun."

Jisung gidince tam kalkacakken Hyunjin kolumdan tuttu ve beni altına aldı.

"Hmm Lix, sence bugün nereye gidelim?"

Tahrik edici sesiyle kendimden geçiyorum şuan. Bir dakika! Bana ne oluyor?

"B-bilmem."

Salak! Niye kekeliyorsun?

"Acaba, benim tanıdığım bir kafeye mi gitsek? Orada güzel bir kahvaltı yapalım."

"Güzel olur. Birazda sahilde dolaşalım. Zaten o saate kadar eşyalar gelir. Sonra da mükemmel bir evde yaşarız. Değil mi Hyun?"

Son cümlem de Hyunjin'e biraz yaklaşarak söyledim. Neredeyse aramızda 4-5 cm vardı.

"Ahh, evet. Mükemmel bir ev ve yaşanacak mükemmel olaylar."

Ne demek istiyordu? Ben anlamadım.

"Mükemmel olaylar? Örnek alabilir miyim?"

Bana göz kırpınca yine anlamadım. Neyse, yaşayarak öğreniriz.