CHAPTER 2

739 15 2
                                    

AMINADO ako

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.


AMINADO ako. Kahit ako ay umaasa na makuha ang award na iyon tulad nila. I did my very best. Really. Malaki rin kasi ang prize. Fifty thousand pesos. Halos sahod na rin namin iyon sa isang buwan, kaya sino ang hindi maaakit para gawin ang lahat sa award na iyon?

Bagsak ang balikat, bumalik ako sa table ko at ipinagpatuloy ang ginagawa. Kailangan kong matapos ang pagchi-check ng mga papeles bago magtanghalian dahil kung hindi, sira ang plano ko para sa araw na ito.

Mr. Sandoval let me today. And I don't want to waste it. Especially, today is a special day. Hindi ko kayang palagpasin ang araw na ito. Kaya bago pa man magtanghalian ay natapos ko na ang ginagawa.

I called Mr. Sandoval on the receiver and told him that I was done with my work. Dala ang patong-patong na papeles, pumasok ako sa loob ng opisina ni Mr. Sandoval.

Napalunok ako nang muli kong maramdaman ang panliliit nang nasa loob na ako ng opisina. I've been here for five years and I'm still not used to being in Mr. Sandoval's office. Laging malakas ang pagkabog ng dibdib ko at kahit air-conditioned ang silid, pinagpapawisan pa rin ang sintido at mga palad ko.

I didn't know why. Siguro dahil nai-intimidate ako sa sobrang linis, organize, at gara ng silid. Black and white ang motif ng opisina. Even the couch and glass table on the left side of the office were the same color as the walls. Paboritong kulay iyon ni Mr. Sandoval. Siguro halos lahat ng mayayaman at successful na tao ay paborito ang kulay na ito.

I couldn't reprimand them, though. Despite its darkness, black truly represents boldness, power, and elegance. Pero kung ako, I will paint my room in pink. Not that I am a woman and that color represents femininity, but it always calms me whenever I am in my worst condition. Like the sun after the storm, giving light and color to the gloomy surrounding.

I cleared my throat to get Mr. Sandoval's attention. Nakayuko pa rin siya sa mga papeles na pinipirmahan, kunot na kunot ang noo at nakapangalumbaba. Parang kahit siya ay inip na inip na sa ginagawa.

"Here's the papers, Sir," I said, putting the pile of papers on his table.

Hindi nag-angat ng tingin si Mr. Sandoval at seryusong-seryoso sa pagpipirma. Kinuha ko ang white folder na pinapabigay ni Mrs. Ambros. Pinatong ko talaga iyon sa pinakaibabaw para hindi ko makalimutan. Mrs. Ambros told me that it was a very important file that Mr. Sandoval must sign before the day goes off.

"Urgent nga po pala itong files na 'to, Sir," sabi ko, inilagay sa tabi ng mga papeles na pinipirmahan niya ang folder. "Kailangan daw po 'to before the day will end."

Mr. Sandoval nodded his head, but still did not give a glance to me.

Napatango ako at napalunok. He was busy with the papers, but I could feel the loud beats of my heart. Napakamot ako sa batok ko. Good thing that I set my hair into a bun. Dahil kung hindi, magugulo ang buhok ko sa pagkakamot. I was like this whenever I feel the tension inside me.

Catching the CEO's Heir | Art of Temptation Series (TO BE PUBLISHED UNDER PIP)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon