WARNING: SPG | R-18 | Mature Content Inside
ART OF TEMPTATION SERIES: Catching the CEO's Heir
Ysa is one of the hottest secretaries in town, but she is also a certified NBSB. She has already achieved her dreams: having a good life, providing what sh...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
NAIWAN AKO sa kinatatayuan ko, nakatulala sa nakasaradong malaking pinto ng opisina ni Mr. Sandoval. I clutched my chest.
What the hell!
I have no idea why my heart was beating erratically.
Dahil ba ito sa lalaking iyon?
No.
That can't be.
Kinakabahan lang ako tulad nang kapag naririto si Mr. Sandoval.
Yeah.
I was just nervous because he's the son of my boss.
"Ysa," someone called me.
Napalundag ako at nabalik sa sariling wisyo. Napakurap ako at marahan kong pinilig ang ulo bago ko binalingan ang tumawag. It was Mrs. Ambros. Nasa tapat pa rin siya ng pinto ng elevator, naluluha ang mga mata at parang natuod na sa kinatatayuan.
I could see the guilt in her eyes. Kahit pa may suot siyang makapal at bilog na salamin sa mga mata.
A small smile curled on my lips. "Bakit ho, Mrs. Ambros?"
Mabagal siyang lumakad palapit sa table ko, mabibigat ang hakbang ng mga paa at pinaglalaro ang mga daliri niya sa kamay sa bawat isa.
When she halted in front of me, I stretched my smile into a sweet smile, like there was nothing that happened between us a while ago.
"Bakit ho, Mrs. Ambros? Ano hong kailangan niyo? May ipapagawa ba kayo?" I put the bottled juice on my table and pretended to arrange the folders on it.
Hindi ko pa rin pala talaga kayang kalimutan ang nangyari kanina. I could feel that my blood had started to boil. Ang nakatayo sa harap ko na parang isang maamong pusa ay ang isa sa mga nagplanong isabotahe ako.
I took a deep breath to relax myself.
"K-Kasi, Ysa..." she trailed off.
Nag-angat ako ng tingin sa kanya, nanatili pa rin ang matamis na ngiti sa labi ko. "Bakit po?"
Napayuko siya. She was guilty. Well, dapat lang. They planned to sabotage me. She deserved the guilt that ate her. "Sorry. It wasn't really my intention to hurt you."
Pinakatitigan ko muna siya. Makailang beses siyang sumubok na mag-angat ng tingin para titigan ako sa mga mata. She was that determined to prove to me her sincerity. Yes, I felt it. Pero hindi niya magawang titigan ako kahit ilang minuto kaya nanatili siyang nakayuko sa tiles.
I faked a laugh. "Okay lang 'yon, Mrs. Ambros! Ano ka ba!"
Now, she lifted her eyes at me. Puno ng tuwa ang gulat niyang mga mata. Siguro gulat siya na ganoon ko kadali siyang napatawad at handang kalimutan ang nangyari.
