How Do You Sleep? | NoMin

XIII

Bölüm XIII:
Looking trough your phone now, oh no

...
Jaemin iyi değildi.

Güzel geçirdikleri birkaç günün ardından üzerine çöken kötümserlik ile ne düşündüğünü şaşırmıştı.

Her saat başı telefonunu kontrol ediyor, Jeno'dan bir mesaj gelip gelmediğine bakıyordu. Biliyordu ki çıkışta birlikte eve döneceklerdi ancak içindeki karamsarlık bir şeyler olacağını fısıldıyordu sürekli.
Beklediği gibi de olmuştu. Jeno'dan mesaj gelmişti ancak çok da güzel bir mesaj değildi.

Lee:
İş çıkışına gelemeceğim
İşlerim uzadı mesaiye kalmam gerekiyor Nana.
Üzgünüm, sonra telafi edeceğim.

Derin bir çekti.
Anlaşılan eve tek başına dönecekti.

...

Mutfakta kahvelerini hazırlıyorlardı.
Gecenin geç saatlerindelerdi. Çoktan yatmış olmaları gerekiyordu ancak ikisi de biraz oturup konuşmak için yanıp tutuşuyorlarken uyumak zordu. İkisi de kahvelerini alıp salondaki geniş koltuklara kurulmuşlardı sarmaş dolaş. Jaemin kolları arasında bulunduğu bedenin sıcaklığına biraz daha sokulduktan sonra elindeki kahveden bir yudum almış ve söze girmişti.

"Günün nasıldı? Fazla yoğun olmuş olmalı, oldukça geç geldin."

"Evet öyleydi. Senin?"

"Her zamanki gibi."

Jaemin'in ses tonundan bir şeylerin ters gittiğini anlayan Jeno kısık bir kıkırtı bıraktı, çenesinden tuttuğu bedenin kafasını kaldırıp göz göze gelmekerini sağladı.

"Ne saklıyorsun o minik beyninde, söyle."
Yüzündeki gülümseme Jaemin'e de sıçramıştı ancak birkaç saniye sürmüştü gülüşü. Ciddiyetini koruyarak söze girdi.

"Telefonuna bakabilir miyim?"

"Neden?"

"Bilmem. Daha önce hiç bakmamıştım, merak ettim sadece." Bu doğruydu. İkisi de birbirlerinin özeline saygı duyan insanlardı ve Jaemin böyle bir istekte bulunmuş olmaktan utanıyordu neredeyse. Ancak söz ağızdan bir kere çıkmıştı.

"Tabii, al." Diyerek telefonu uzatan Jeno ile bir kere daha utancından kahrolmuştu. Ancak yine düşüncelerine yenik düşüp kendisine uzatılan telefonu parmakları arasına almıştı.

Önce sosyal medya hesaplarına girmiş, birlikte olan fotoğraflarına parlayan gözlerle bakmıştı. Ardından kısa bir galeri turu yapmıştı ancak burada da birlikte olan fotoğrafları dışında çok bir şey yoktu.
Birkaç geup mesajlarına baktılar birlikte ve ortak arkadaşlarının komik hallerine kahkaha attılar. Sonra mesajlara girdi. En son kendisiyle mesajlaştığı düşüncesiyle ismine bakmadan tıkladığı butonla karşısına çıkan fotoğrafı gördü.

Parmakları kilitlenmiş gibi sıkı sıkı tutmaya başladı telefonu avucunda. Fotoğrafta gördüğü kız ile Jeno kahkaha atıyor ve oldukça yakın bir şekilde kameraya poz veriyordu. Gözlerini zar zor fotoğraftan ayırdıktan sonra altındaki mesaj dikkatini çekmişti.

'Bu akşam için teşekkür ederim Bay Lee🥰'

Jaemin kanının çekildiğini hissetmişti. Aniden kolları arasında olduğu bedenden kurtulup oturduğu yerde dikleşti.

"Kim bu?"

Mesajların ne zaman atıldığına baktığında saat dokuza ait olduğunu gördü. İş çıkışına gelememesinin, eve oldukça geç dönmesinin sebebi buymuş demek ki diye düşünmekten kendini alıkoyamıyordu Jaemin.

"İş arkadaşım. Konuşmamız gereken konular vardı, onları görüşmek için yemek yemeye gitmiştik."

"Ve bana mesaiye kalacağını söyledin."

Jeno mahcubiyetle başını önüne eğdi. Haber vermesi gerektiğini biliyordu ancak bir anda aklından çıkmıştı işte.

Jaemin öfkeyle ayaklandı ve mutfakta bulunan balkona ilerledi. Sinirini dindirmek için biraz yalnız kalması gerekiyordu ancak Jeno bunu fark etmemiş olmalı ki peşinden gitmiş, balkonun kapısını araladığı gibi öfkeli Jawmin ile göz göze gelmişti.

"Git buradan!" Öfkeden dolayı yüksek çıkan sesinin karşısındaki bedeni nasıl etkilediğini fark etmemişti. Daha da ileri giderek korkuyla kendisine bakan bedeni ittirmiş, balkon camına çarpmasına neden olmuştu.

"Yalnız kalmak istiyorum, git işte!"

Jeno'nun hala olduğu yerde durduğunu fark ederek bu sefer kendisi ayrılmıştı balkondan. Sert ve hızlı adımlarını yatak odalarına doğru yönlendirmiş ve kapıyı sertçe kapatmıştı.

Eline aldığı sırt çantasının içine birkaç parça eşya koyduktan sonra çekmecelerini karıştırıp arabasının anahtarlarını bulmaya çalıştı. Fazla tepki verdiğinin farkındaydı ancak uzun zamandır mental olarak kendinde olmaması artık tahammül seviyesini düşürmüştü. Engel olamıyordu kendine, bu şekilde davranmaktan hatta artık düşüncelerinden bile bıkmıştı.

Bulduğu anahtarları cebine attığı sırada gördüğü zarf ile durakladı. Parmakları arasına aldığı zarfın içerisinde birkaç gün önce yazdığı mektubun olduğunu fark ettiğinde belki de doğru zamanın bu olduğunu düşünerek elindeki zarfı yatağın üstüne bıraktı ve kapıya adımladı.

Dış kapıya doğru olan sert adımlarını duyan Jeno, hızla yanına gitmişti sevdiği adamın. Omzunda asılı olan çantayı fark ettiğinde ise dolan gözlerini durduramamış, hızla kolundan kavramıştı Jaemin'i.

"Hayır, n-nereye gidiyorsun?"
Titrek sesi Jaemin'in kalbini acıtsa da kararını vermişti. Sadece biraz zamana ihtiyacı vardı, Jwno'dan da anlayış bekliyordu ancak kolundan tutan bedenle öfkesi alevlenmişti. Sertçe kolundaki tutuştan kurtulup tek bir söz daha söylemeden kapıyı araladı ve bina merdivenlerine attı kendini. Hızlı adımlarına yetişmeye çalışan bedeni duyabiliyordu arkasında. Önemsemeden devam etti yoluna.

Bina kapısını araladı ve soğuk havaya bıraktı bedenini.

(I. Bölüm flashback ☟︎)

"Jaemin!"

Arkasından hızlı adımlarla gelen bedeni umursamadan yoluna devam etti.

"Na Jemin! Jaemin!"

Aldığı sert nefeslerden dolayı göğsü hızla inip kalkarken adımlarını durdurdu, öfkeyle harmanlanmış gözlerini birkaç metre gerisindeki bedene çevirdi.

"Ne?!"

Boğazını ağrıtacak kadar yüksek ancak oldukça sert ve otoriter sesiyle cevapladı gözbebekleri titreye titreye kendisine bakan bedeni. Yumruk yaptığı ellerini daha çok sıktı. Kendisini tutmanın ne kadar zor olduğunu ilk defa böylesine net hissediyordu.

"Ben..."

"Sen, Lee Jeno..."

Konuşmasına dahi izin vermedi. Sevdiğinin sesini duymak kalbini daha çok ağrıtıyor, öfkesini daha da katlanılmaz kılıyordu. Sırtını çevirdi, hızlı adımlarını devam ettirdi. Girdiği gibi çıkmasının bir olduğu apartmana bir kere bile dönüp bakmadı.

...