How Do You Sleep? | NoMin

XIV

Bölüm XIV:
How do you sleep?

...

Jeno evin içinde dört dönüyordu.
Jaemin gideli saatler olmuştu ancak aradığı tüm arkadaşlarının nerede olduğuna dair bildiği tek bir şey bile yoktu. İş yeri ve ailesinin evi dahil her yeri aramıştı ancak yoktu.

Dolan gözlerinin akmasına izin verdi, başını ellerinin arasına alarak koltuklardan birine bıraktı kendisini. Ne yapacağını, ne düşüneceğini dahi bilmiyordu. O sırada Jaemin'in, sevdiği adamın sözleri geldi aklına.

'Git buradan!'

'Yalnız kalmak istiyorum, git işte!'

'Biraz zamana ihtiyacım var Lee.'

Düşünceleri peşini bırakmıyordu. Ne yapacağını düşünmekten yorulmuştu.

Yorgunlukla ağırlaşan bedenini daha fazla tutamadı, olduğu yerde uyuyakaldı Lee Jeno.
Sevdiğinin kendisini terk edişini tekrar tekrar rüyalarında görerek.

...

Adımını attığı otel odasında ilk işi çantasını bir köşeye fırlatıp yatağa uzanmak oldu. Gözlerinden akmak için hazırda bekleyen yaşlarını serbest bıraktı ve kafasını yastığa gömüp hıçkırıklarının bu sessiz odada duyulmasına izin verdi. Yaptığından pişmandı ancak ilişkilerinin daha fazla zarar görmemesi için fedakarlıkta bulunması gerektiğinin de farkındaydı. Daha fazla sevdiği adamın kendisi yüzünden strese girmesini, sırf kendi mentalitesi sağlıklı değil diye onu da üzmeyi daha fazla kaldırmıyordu kalbi. Seviyordu ve sevdiği için vazgeçiyordu Jeno'dan.

Jeno'nun yazdığı mektubu bulmasını, kendisini biraz da olsa anlamaya çalışmasıno istiyordu ve umuyordu ki daha sağlıklı bir şekilde tekrar karşılaşabilirlerdi.

Jaemin ilişkileri için ilk adımı atmış ve psikolojik destek almaya karar vermişti.
Peki Jeno da ilişkileri için bir şeyler yapmaya çalışacak mıydı yoksa kendisini terk eden adamı sonsuza kadar unutacak mıydı?

...

Haftalar sonra:

Jaemin önce kendisini fazlasıyla yoran işini değiştirmişti ve ardından da terapistinin isteği üzerine gönüllü olarak evcil hayvan bakıcılığı yapmaya başlamıştı. Her gün sadece 3 saat çalıştığı ve yeterince para kazanabildiği basit bir işe girmiş, geri kalan zamanının çoğunu da gönüllülerin çalıştığı ve sadece birkaç saatliğine evcil hayvanların bırakılabildiği bir hayvan otelinde çalışarak geçirmeye başlamıştı. Haftada 2-3 seans aldığı psikolojik destek ile birlikte kendisini daha iyi hissediyordu elbette ancak kalbindeki boşluğu bir türlü dolduramıyordu. Her gece sessizliğiyle kendisini yiyip bitiren otel odasına girip yatağına gömülmüş bir şekilde hıçkırıklarını bırakmayı kendisine vazife biçmişti adeta. Ancak idare ediyordu ve umuyordu ki sevdiği adam da iyi durumdaydı.

Ancka Jeno hiç iyi değildi. Hiçbir zaman alkol seven bir insan olmamıştı, hiç de içmiyordu ancak kafası bulanık gibi davranıyordu. Kendisini tanıyamadığı anlar oluyordu bazen ve ne yapacağını şaşırıyordu. İşine her gün geç kalıyor, doğru düzgün yemek yemiyor hatta su içmeyi bile unutuyordu arada.

O günden sonra bir kere bile yatak odasına adımını atmamıştı. Jaemin olmadan o yatakta yatmak ceza gibi geliyordu ki zaten evliliklerinin ilk gününde de bunu dile getirmişlerdi. Ne olursa olsun o yatağa birlikte gireceklerdi, kavgalı veya değil o yatakta tek yatmak ikisine de cezaydı.