****
" စက်ေလွ က သိပ်စီးဖူးတာ မဟုတ်ဘူး။ ေျပာ်စရာေကာင်းမွာပဲ"
မြဈဆိပ်ကမ်းနား ထိပ်ဖက်မွာ ရပ်ကာ ရေပြင်ကို ကြည့်၍ မယုက ဆိုပါသည်။
" မယု ေညာင်းနေအောင် စီးရမွာ။ မပူနဲ႔"
မေခန႔်တို႔ မိသားစုႏွင့်အတူ မယုကိုပါ ေခါ်၍ တိမ်းဖာေတာင်သို႔ ဆွမ်းကပ် လာကြခြင်းပင်။
မယုကေတာ့ မြဈပြင်ကၾယ်ကို ကြည့်ကာ ေျပာ်နေဟန်တူသည်။
တဖြဴးဖြဴး တိုက်ခတ်နေသည့် လေကြောင့် ဝတ်ဆင်ထားသည့် ခဲေရာင် မြန်မာဝန်စုံသည် တဖၾတ်ဖၾတ် လူးလွန႔်လၾက်။
မြဈကမ်းနံေဘးမွာေတာ့ တိမ်းဖာေတာင်မွ ေဈးထွက်စက်လွေပေါ် အလုပ်သမားအၿခိဳ႕ ပစ္စည်းျမား တင်နေကြသည်။
မေခန႔်တို႔ရဲ႕ ဆွမ်းကပ်ပစ္စည်း တွေပေါ့။
" သမီး.... မေခန႔်....."
" ဒီမွာ ပါပါး"
" တက်။ တက်။ ေန႔ဆွမ်းအမွီ သွားရမွာ။ ေနာက်ကျမယ်"
တက် တက် ဆို၍ မြဈဆိပ် လက်ရမ်းျမားေပါ် လက်ေထာက်ကာ ေငးေမာနေရာမွ ေအာက်ဆင်းရန် ပြင်ရသည်။
မြဈကမ်းနံေဘးႏွင့် အေပါ်ဖက် လူသွားလမ်းက အနည်းငယ် မတ်ေစာက်စွာ ဆင်းရသည်မို႔ ကျင့်သားမရၾလႇင် ခြေျခော်ႏိုင်သည်။
" မယု...... ရရဲ႕လား"
လက်ကမ်းေပးေတာ့ လွေကားထဈျမားကို သတိထား၍ ဆင်းနေရာက မေခန႔်လက်ကို ဆုတ်ကိုင်သည်။
" ေတာ်ေတာ် မတ် တာပဲေနာ်"
" ဟုတ်တယ်။ ဒါေကြာင့်ေလ။ သေျခာဆင်းေနာ် မယု"
ေနာက်ဆုံးမွာေတာ့ ေမာ်ေတာ်နံရံကို ကိုင်မိပြီ။
မယုကို အရင် တက်စေကာ မေခန႔်က ေနာက်မွ ထိန်း၍ တက်ရသည်။
" ကိုင်း.... ပစ္စည်းေရာ လူေရာ စုံပြီဆိုေတာ့ သွားမယ်ျဗာ..."
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းဖြင့် ချည်နှောင်သော( Completed)
Romanceမယု လို့ခေါ်လို့ရတယ်။ တို့နာမည်က လင်းယုနွယ် .....
