Just Friends || Kirishima Eijirou x Reader [ZAKOŃCZONE]

"Nadzieja matką głupich"

Każdy z nas zna te okropne uczucie, które pojawia się podczas zrywania ważnej dla nas znajomości.
Te uczucie będzie z nami bardzo długo, a czasami będzie się ciągnąć latami.
Jesteśmy inni i każdy przeżywa to na swój własny sposób.

-[T.I]-chan...- usłyszałaś głos Uraraki z telefonu.

-Wybrał tą Erikę.- rzuciłam poduszką w szafę, która wydała z siebie skrzypnięcie.

- Nie możesz się tym przejmować, naprawdę.

- Ale mnie pocieszyłaś, faktycznie! Od raz mi lepiej!.- rzuciłaś sarkastycznie.

- No dobra, przepraszam. Nie wiem co mogę Ci powiedzieć. Mogłaś jedynie przewidzieć, że tak będzie.

- Mogłam, ale nie byłam na to gotowa.

- Chłopacy to jednak świnie.- mruknęła do telefonu brunetka.

- A Kirishima najbardziej.- rzuciłaś.- Odegrałabym się na nim, ale nie wiem jak.

- Weź, jeszcze naśle na ciebie tą Ericzkę.- rzuciła śmiejąc się.

- Jeszcze pokonałaby mnie pudrem do twarzy albo sztucznymi rzęsami.- udawałam przerażoną.

- Ciekawe, czy serio teraz nakłada na swoją mordę tyle makijażu po tym, jak jej pięknie przywaliłaś.

- Chyba tylko ten z lodem.- prychnęłam.

- Masz rację.

- Pamiętaj, że jutro mamy cały dzień ćwiczenia z darem. Musisz uważać teraz ze swoją mocą. Pamiętasz, co mówił ci dyrektor ? Teraz twoja moc może być niebezpieczna. To i tak cud, że nie zabiłaś Eriki.

- Nie przypominam sobie tej rozmowy, może mój dar zrobił się trochę...bardziej niebezpieczny, ale to nie zmienia faktu, że nie wiem co robię.

- Tylko to może również odbić się na twoim zdrowiu. Pamiętasz tą akcję, kiedy cię zbierałam z podłogi bo spojrzałaś na rzecz, która przypominała ci rodziców?

- Wolałabym chyba tego nie pamiętać.- mruknęłam bawiąc się szlugiem.

- W sumie ja też, ale tylko mówię, abyś starała się panować nad tym. Twój dar jest wredny nawet dla ciebie.

- To, że zdarza mi się nie panować nad wspomnieniami i tym, jak na to wszystko reaguje mój dar to jeszcze nie fakt, że nie umiem prawie w ogóle.