I'm back but not for you anymore (completed)

Chapter 7

Maganda na nga ako pero pakiramdam ko hindi pa sapat, hindi ko pa kayang harapin yung taong nanakit sa akin.

Kahit tinuraan na ko ni Mike kung paanong hindi nako magiging nerd.

Nag-iisip pa rin ako ng ibang paraan para magbago para wala na silang makita sa akin na kahit anong bakas ni Mandy the nerd.

Bumaba muna ko para kumuwa ng maiinom ng makita ko si Mama.

"Ma?" Ang sabi ko.

Hindi siya sumasagot kaya lumapit na ako sakanya at nagulat ako sa nakita ko.

Sa sobrang gulat ko 'di na ko nakapagsalita at niyakap ko na lang si Mama.

Umiiyak siya sa di ko alam na dahilan pero bigkang nalang siyang nagsalita at sinabing

"Kailangan muna natin umalis dito at pumunta sa ibang bansa."

"Ah?" Ang sabi ko.

"May sakit ang lolo mo at malala na ito hindi na siya magtatagal so we need to be there to take care of hin."

"Pero Ma .." Ang sabi ko.

"Huwag kang mag-aalala aayusin na natin yung papales mo sa pag-aaral."

At dahil alam kong wala naman akong magagawa ang sinabi ko na lang ay "Sige po."

Pumanik na ako at tinawagan ko kaagad si Mike.

"Mike sorry ah." ang bungad ko kaagad.

"Bakit?" Ang sabi niya sa mahinang bases.

"Kasi ano eh." Ang sabi kona may kasamng lungkot sa mga tinig ko.

Mahina parin niyang sinabi na "Anong ano?"

"Kasi lilipat na ko ng school." Ang sabi ko

"Ah." Ang sabi niya

"Sorry talaga ah."  Ang sabi ko

Naging mas masigla ang boses niya at sinabing "Bakit ka ba nagsosorry okay lang yun."

Malungkot ko paring sinabi na"Pero sayang yung mga tinuro mo sa akin."

"Ano ka ba? Hindi masasayang yun dahil alam kong may natutunan ka." Masigla niyang sinabi.

Hindi parin mawala ang lungkot kaya ang sinabi ko pa rin ay "pero sorry talaga." .

Ang sagit kaagad niya sakin ay "Hindi mo na nga kailangan mag sorry dahil may natutunan ka at saka naging masaya ko sa mga araw na kasama at kausap kita."

Napangiti na ko at sinabing "Nambobola ka pa."

"Anong nambobola? Totoo lahat ng sinasabi ko." Ang sabi niya

"Baliw." Ang sabi ko

Nagtanong siya bigla ng "Pero bakit ka nga pala aalis?"

Naging malugkot ulit ang boses ko at sinabing "Malala na kasi ang lolo and we need to take care of him."

Malungkot niyang sinabi na "Ah, Sorry."

Para hindi siya makunsensiya masigla kong sinqbi na "Ano ka ba? Ngayon ikaw naman nag sosorry sakin."

Tumawa na siya at nagtanong ng "San ka nga pala pupunta?"

"Sa Amerika." ang sagot ko.

"Dadalawin na lang kita dun paminsan minsan." Ang sabi niya.

Ang sabi ko sa mahinang boses "Talaga?"

Masaya niyang sinabi na "Oo naman, ikaw pa bestfriend yata kita."

"Lagi mo na lang akong pinapangiti." Ang sabi ko.

Tinawanan niya lang ako "Hahaha."

Nang umalis na ako at nakaalis na ako.

Nabalitaan ko mula kay Mike na ang akala nilang dahilan kaya ako umalis ay dahil sa walang kwentang lalaki na iyon.

Pero hindi ko rin sila masisisi sa mga iniisip nila bigla rin naman talaga akong umalis.

Nagkakatawagan parin kami ni Mike at minsan pumupunta nga siya sa Amerika para bisitahin ako.

Nagkwekwentuhan at namamasyal kami kapag nandito siya.

At hindi kami nauubusan ng kwento sa isa't isa.

Nagugulat din lagi siya sa improvement ko kapag pumupunta siya sa Amerika.