Vrij

Hoofdstuk 4

Ik heb mijn ontbijt al een tijdje op als ik de voordeur open hoor gaan. Ik zet de tv uit en loop richting de hal. Daar staat Alex. Hij lijkt niet goed uitgerust. Misschien zelfs een beetje verwart?

'Hey,' zeg ik. 'Ik was al ongerust. Je bent de hele nacht weggeweest'. Ik kijk hem met grote ogen aan.

'Ja sorry. Het was niet de bedoeling je zo achter te laten. Ik was het gewoon helemaal vergeten...' Hij praat snel. Kijkt alle kanten op, behalve in mijn ogen. Het lijkt wel alsof hij me niet aan durft te kijken. Ik krijg een raar gevoel van binnen. Dat vreemde onbeschrijfelijke gevoel wanneer je merkt dat iemand wat voor je achterhoudt en je niet weet of dat voor je eigen bestwil is of dat het je hele leven op z'n kop zou zetten als je het wist.

'Wat was je vergeten dan?'

'Ik ehm... niks... Er is niks,' stottert hij en hij doet een poging naar de keuken te vluchten.

Ik loop hem achterna. 'Ben ik het? Had ik mijn gevoelens voor mij moeten houden?' Ik heb de hele nacht liggen woelen en mijn gedachten draaiden overuren. Ik voel tranen opkomen. Waarom tranen? Dat komt mij wel heel slecht uit nu. Ik wil niet huilen.

'O, Anna, het spijt me. Het heeft niks met jou te maken. Ik was gewoon vergeten dat... dat ik nog iets moest regelen'.

Ik wil erop reageren, maar daar geeft Alex mij geen kans toe.

'Ik heb ook gevoelens voor jou. Ik probeer ze al de hele week te onderdrukken en gewoon een goede vriend voor je te zijn, gezien je net uit een slechte relatie komt. Ik wilde geen misbruik van je maken. Maar ik heb ook gevoelens voor jou, dat kan ik niet ontkennen. Ik voelde het al toen je Jacob's bar binnenliep. Het klinkt raar, maar toen voelde ik mij al tot je aangetrokken. En toen we ook nog in gesprek raakten,' hij zucht. 'Ik wilde je eerst de tijd geven om alles te verwerken'.

We kijken diep in elkaars ogen. Als ik eerst nog dacht dat ik tien vlinders in mijn buik voelde, dan zijn het er nu dertig en ze vermenigvuldigen zich met de seconde. Zijn gezicht komt steeds dichterbij en in hooguit twee seconden zullen onze lippen elkaar raken. Onze vingers verstrengelen zich en ik waan mij in de zevende hemel. Voelde ik mij vannacht nog bang, die angsten zijn nu vervlogen. Onze ademhaling versnelt wanneer zijn ene hand verplaatst naar mijn gezicht en ik zijn andere hand op mijn rug voel. Even lijken zijn ogen weer goudgeel. Ik ga met mijn vingers door zijn kastanjebruine haar. Het lijkt wel een beetje op het haar van Edward uit Twilight. Zo'n sexy net-uit-bed kapsel waarvoor de meeste mannen uren met gel voor de spiegel staan. Maar het haar van Alex voelt zijdezacht en ik vind het heerlijk om erdoorheen te woelen. Ik voel zijn hand onder mijn shirt schuiven en we gaan helemaal in elkaar op. Hij tilt me op en terwijl hij mij meeneemt naar zijn slaapkamer laten onze lippen elkaar niet los. Wat ben ik blij dat dit huis alleen een begane grond heeft.

***

'Wouw,' zeg ik terwijl ik tegen Alex aankruip. Toen ik op mijn zeventiende wat met Daniël kreeg had ik het nog nooit met iemand gedaan. Hij was tot nu toe dus mijn eerste en laatste. Maar jeetje, ik had niet door dat ik zoveel miste.

Alex ziet er ook tevreden uit. Wie had dit gedacht? Had me twee weken geleden gezegd dat ik vandaag het bed zou delen met iemand anders dan Daniël en dan had ik je keihard uitgelachen.

Ik hoor mijn telefoon vibreren op het nachtkastje. Alex hoort het blijkbaar ook.

'Moet je niet opnemen?'

'Nee, het is vast mijn moeder. Die probeert mij al de hele week te bereiken,' zeg ik terwijl ik een diepe zucht laat horen. Ik heb de dag nadat ik Daniël betrapt had een WhatsAppje gestuurd om te zeggen dat ik een tijdje bij Sanne zou logeren. Wat ze niet weet is dat Sanne en ik al tijden geen vriendinnen meer zijn.