Vrij

Hoofdstuk 3

Hoofdstuk 3

Het is heerlijk om hem aan het werk te zien. Je kunt aan alles zien dat hij er van geniet. Het is vrijdag en dit is denk ik inmiddels al de achtste avond op rij dat ik te vinden ben in Jacob's Bar. Na die eerste nacht dat ik bij Alex had gelogeerd zijn we er een dag op uit getrokken. We zijn heerlijk wezen wandelen in het Wallebos in Beesterzwaag en aan het eind van de dag hebben we samen heerlijk gekookt. Een grote vleesmaaltijd, hij is gek op vlees. Hij is ook een geweldige kok. Het voelde alsof ik op een tijdelijke vakantie was. Ik kwam echt tot rust en voor het eerst in tijden voelde ik mij weer een beetje goed. Misschien zelfs gelukkig?

Maar hoe later het werd des te meer keek ik er tegenop dat ik weer naar huis moest.

'Als je wilt mag je wel langer blijven logeren hoor,' zei hij toen plotseling.

Ik keek hem verbaasd aan. 'Vind je dat niet erg dan? Je kent me niet eens. Misschien jat ik straks je hele huis wel leeg'.

'Zo ben je niet. Dat zie ik meteen. Tenzij je een hele goede actrice bent natuurlijk. Maar ik ga er vanuit dat het verdriet dat ik zag toen je gisterenavond over je leven vertelde, echt was. Ik kon het zien in je ogen en horen in je stem'.

Ik voelde het verdriet meteen weer toen ik terug dacht aan de avond ervoor.

'Dankje,' zeg ik. 'Ik neem je aanbod graag aan'.

Hij begrijpt mij zo goed en ik kan zo goed met hem praten over mijn problemen. We kunnen echt uren praten. En klagen? Nee hoor, dat doet hij niet. Hij knikt begrijpend, geeft zo nu en dan wat wijselijk barman-advies en blijft continu zo vriendelijk naar mij.

Inmiddels logeer ik al een week bij hem en we hebben het enorm leuk samen. Hij gaf aan dat hij eigenlijk altijd alleen is. Hij vindt het leuk dat er voor de verandering eens iemand bij hem in huis is.

Zo nu en dan komt Jacob ook even over de vloer. De eigenaar van Jacob's bar. De baas van Alex. Bij hun krijg ik echt zo'n vader en zoon gevoel. Alex heeft mij verteld dat hij zijn ouders verloren is, maar ik durfde er niet veel over te vragen. Hij leek heel gesloten toen het gespreksonderwerp naar zijn familie veranderde. Hij vertelde dat Jacob hem onder zijn hoede had genomen en uiteindelijk ook een baan heeft aangeboden. Toen hij achttien werd heeft Jacob dit huisje opgeknapt zodat Alex er in kon trekken en een eigen plek zou hebben. Daarom is hij er ook zo zuinig op. In de tijd dat hij zijn hele familie in één klap kwijtraakte nam Jacob hem in huis, en hij heeft hem ontzettend goed gesteund. Het laatste dat Alex voor Jacob kan doen is respect voor hem tonen en het huisje dat hij gekregen heeft goed onderhouden.

Het is rustig in de bar vanavond. In de hoek bij de ingang van de bar zitten een aantal arbeiders te genieten van een biertje. Volgens mij zijn ze aan het klagen over hun baas. Ik vang zo nu en dan wat woorden op die mij niet echt positief in de oren klinken. Ik denk dat ze hier onder het genot van een biertje even wat stoom af willen blazen. Geef ze eens ongelijk. Soms moet je gewoon even lekker klagen. Ikzelf weet dat het opkroppen van je gevoelens op de lange termijn alleen maar slecht afloopt voor je zelf. Een jaar geleden werd een matige depressie bij mij vastgesteld. Ik maakte een afspraak bij een psycholoog en merkte meteen hoe fijn het was om met iemand te praten over alles dat mij dwarszat. Soms was het eigenlijk amper een gesprek en was ik gewoon ronduit aan het klagen over hoe ik het gevoel had dat mijn familie mijn leven probeerde te verzieken. Het luchtte op. De ergste verhalen verzweeg ik echter wel. Het is gek dat je juist hetgene waar je de meeste hulp bij nodig hebt voor jezelf wilt houden. Net alsof het beschamend is dat je ouders je slaan en soms laten verhongeren. Eén keer ben ik bij de psycholoog aangekomen met een blauw oog. Ik heb gezegd dat ik tegen een deur was opgelopen. Gek dat je op een gegeven moment zo goed kan liegen dat zelfs de psycholoog niet door je leugens heen prikt.