Vrij

Hoofdstuk 11

Julia dacht dat het goed voor me zou zijn als ik weer naar Heerenveen zou gaan. Naar Jacob. Maar die gedachte maakte dat mijn maag, voor zover er überhaupt iets in zit, zijn inhoud leegde in het toilet. Jacob wist nog van niks. Hij is de jongen, die hij heeft opgevoed alsof het zijn eigen zoon was, kwijt. Hoe kan ik hem dat vertellen zonder het zelf weer helemaal te herleven?

'We vertellen het samen,' zegt Julia bemoedigend.

Nog een paar kilometer en we zijn in Heerenveen. Daarna is het nog maar een paar meter voordat we bij Jacob's bar zijn. Weer voel ik mij misselijk worden.

Lucas is ook meegekomen. Hij en Julia hebben mij enorm gesteund de afgelopen drie weken. Echte schatten zijn het. Eigenlijk verdienen ze het niet dat ik zo koel tegen ze doe. Ik heb ze echt slecht behandeld de afgelopen weken. Gelukkig begrijpen ze het. Julia omdat ze het zelf heeft meegemaakt, maar ook Lucas. Hij houdt zich echt sterk terwijl hij zijn beste vriend is verloren toen Alex dood neerviel.

We rijden de lange en brede oprit naar het huis van Jacob op. Hij heeft ons al gespot en komt het huis uit rennen. Nog voordat ik goed en wel uit de auto ben gestapt omhelsd hij mij. Hij drukt me helemaal fijn.

'Wat fijn je te zien,' zegt hij door zijn tranen heen. 'Wat een goed nieuws dat tijdelijke verbod. Ik had jullie al veel eerder verwacht'. Hij kijkt verward en het lijkt hem plotseling op te vallen dat er iemand mist.

'Waar is Alexander?' Ik hoor de bezorgdheid in zijn trillende stem.

'Laten we naar binnen gaan,' zeg ik. 'Ik zal je zo alles vertellen'. Ik probeer mij groot te houden, maar voel de tranen alweer opwellen. Ik kan ze niet verbergen en voor ik het weet stromen ze weer over mijn wangen.

'Nee...' zegt Jacob smekend terwijl hij me weer omhelst. Een andere omhelzing dit keer. Nu moet ik hem troosten.

 ***

Jacob is troosteloos en spendeert dagen alleen op zijn kamer. Hij heeft zich al die tijd groot gehouden, maar dit was de druppel. Dit nieuws werd hem teveel.

Omdat de bar de enige bron van inkomsten van Jacob is, heeft Lucas aangeboden voorlopig te helpen met de bar en Julia helpt in het huis. Ze kookt, doet boodschappen. Weer zijn ze geweldig. En wanneer ik in de ochtend vroeg wakker ben en op de bank zit met een mok warme thee, komt Lucas thuis na een drukke avond in de bar om mij te troosten. Geluidloos zitten we op de bank, maar ik weet dat hij er voor mij is en hij weet dat ik het waardeer.

Meestal word ik een paar uur later wakker met mijn hoofd in zijn schoot. Ook hij blijkt dan in slaap te zijn gevallen. Hij is echt ongelofelijk sterk. Ik hoop dat hij de dood van Alex wel goed verwerkt en niet alleen diep weg stopt door zich op mij en de bar te richten. Ik weet dat rouwen een belangrijk proces is na de dood van een geliefde of vriend. Als je nu niet rouwt, dan komt de klap later des te harder.

Ook deze ochtend word ik weer wakker op de bank. Wanneer ik mijn maaginhoud weer naar boven voel komen probeer ik zachtjes op te staan, want ik wil Lucas niet wakker maken. Hij verdient zijn slaap. Ik had verwacht dat de misselijkheid inmiddels wel voorbij zou zijn, maar al drie ochtenden op rij ben ik te vinden boven het toilet.

Wanneer ik de keuken in kom lopen staat Julia mij op te wachten.

'Goedemorgen?'

'Meh, echt een goede morgen vind ik het niet'.

'Ik hoorde je weer in de toiletruimte. Het begint wel wat op te vallen dat je zo vaak overgeeft. Gaat het wel goed met je?'

Irritant is het zeker. Maar opvallend? Dat valt wel mee toch?

'Het komt vast door de stress van de afgelopen tijd. Ik denk dat mijn hele lichaam wat overstuur is'.

Ze kijkt me aan, maar wacht nog even voordat ze wat zegt. Dan begint ze voorzichtig; 'Wanneer ben je voor het laatst ongesteld geweest?'