Vrij

Hoofdstuk 6

Natuurlijk had ik nog zoveel vragen. Transformeert hij tijdens elke maan? Heeft hij er controle over? Kan hij nog als een mens denken wanneer hij een wolf is? We waren erg moe van het werken in de bar die avond, maar we hebben nog de hele nacht op de bank zitten praten. Hij wilde al mijn vragen beantwoorden. Hij was zo blij dat ik niet schreeuwend de deur uit ben gerend.

Het was fijn om te horen dat hij, in tegenstelling tot sommige mythes, volledige controle heeft over zichzelf wanneer hij in een wolf is veranderd. Hij kan nog denken als een mens. Het is gewoon dat, als hij in wolf-vorm is, dat zijn zintuigen, snelheid en kracht versterkt worden. Ook kan hij transformeren wanneer hij wil, maar op de avond waarop de volle maan schijnt, zoals laatst, dan transformeren alle wolven sowieso. Hij kan er dan niks tegen doen en de transformatie duurt een stuk langer. Hij is wanneer de volle maand schijnt wél twee keer zo sterk, maar ik kan mij niet inbeelden hoeveel pijn het moet doen als je twintig minuten bezig bent met transformeren. Ik ben blij dat hij mij in vertrouwen heeft genomen. Ik voel dat dit ons nader tot elkaar heeft gebracht.

  ***

Het is al een uur of twaalf in de middag wanneer ik wakker wordt uit een diepe slaap. Doordat we zolang hebben gepraat gingen we pas op bed toen het buiten alweer licht begon te worden. Ik strek mijn armen uit en voel naast mij. Leegte. Is Alex nu al van bed? Hebben wolven ook nog weinig slaap nodig?

Ik pak een blauw sweatshirt van de stoel dat naast het nachtkastje staat en trek mijn spijkerbroek aan. Ik loop al dagen in het sweatshirt van Alex. Ik moet nodig eens naar huis. Op de dag dat ik op de bus stapte richting Heerenveen had ik een spijkerbroek aan. Daarop had ik een nette rode top met hangende V-hals en daaroverheen een zwart jasje. Bij mijn vorige baan hoefde ik er niet per se netjes bij te lopen, vandaar dat ik een combinatie tussen makkelijk en netjes heb gedaan. Maar ik bleef hier steeds langer en langer logeren en ik had verder niks bij mij. Tandenborstel, en alle andere dingen die ik nodig heb, heb ik van Alex gekregen en nu loop ik zelfs in zijn kleren. Die man is echt te goed voor mij.

Ik loop de kamer uit en sta direct in de hal. Als ik rechts ga dan loop ik langs de kapstok richting de deur die naar buiten leidt. Het weer wordt steeds mooier. Eigenlijk is het al wat te warm om nog steeds een trui te dragen. Ik loop naar links richting de keuken, en daar vind ik Alex. De schat, maakt hij alweer mijn ontbijt klaar.

'Goedemorgen schoonheid. Heb je lekker geslapen?'

'Heerlijk!' zeg ik zo enthousiast dat ik bang ben dat het misschien nep overkomt. Hij lijkt het niet te merken.

'Alleen miste ik je wel naast mij toen ik wakker werd'.

'Ik wilde wat eerder van bed om alvast ontbijt voor je te maken. Omdat jij het allerliefste meisje bent dat ooit zomaar op een avond mijn leven in is komen wandelen,' zegt hij glunderend.

Ik pak het bord met een overheerlijke ham-kaas tosti van hem aan en ga aan de keukentafel zitten. Tosti's gebakken in een koekenpan met echte boter is het allerlekkerst. Ik ben eigenlijk helemaal niet gewend dat er zo voor mij gezorgd wordt. Thuis moest ik altijd voor mezelf opkomen en alles zelf regelen.

'Weet je,' begint Alex. 'Het is misschien raar om het nu al te vragen, we kennen elkaar nog maar zo kort. Maar je woont hier inmiddels al bijna twee weken en naar huis wil je niet. Als het aan mij ligt haal je je spullen op en kom je bij mij wonen'.

Ik voel mij een klein beetje overdonderd. Hij heeft gelijk, het is vroeg om het na twee weken al te vragen. Maar raar is het niet. Het voelt juist goed. Ik vraag mij direct af wat voor reactie ik zal krijgen van mijn ouders. Het is nog maar net uit en nu al wil ik opeens samen wonen met iemand die ze helemaal niet kennen. Ze verklaren mij vast voor gek. Maar een liefde zoals die van Alex en mij is uitzonderlijk. Ik weet zeker dat maar weinig mensen hun echte zielsverwant tegen het lijf lopen.