The other side of a Cinderella story

Perfect?

"Er komt een bal." Zei de prins. Mijn ogen werden groot van verbazing. Een echt bal? Ik ben nog nooit op een bal geweest. "Ik hoop dat het een stuiterbal is. Dan kunnen we ermee overgooien." Hoorde ik naast me. "Annabella... Serieus..." Annabella keek me triomfantelijk aan. Ik schudde lachend mijn hoofd. Alle meisjes onder de 25 zijn uitgenodigd. "Wanneer is het?" vroeg Annabella. De prins keek haar verbaasd aan. Hij was het waarschijnlijk niet gewend dat een jonge vrouw rechtstreeks tegen hem praatte zonder dat hij wat gevraagd had, maar dan kende hij Annabella nog niet. Ik had de afgelopen dagen een ding wel over haar geleerd. Ze was zeer eigenwijs en zeer feministisch. De prins negeerde Annabella verder en gaf mijn vader een envelop. Ondertussen keek Annabella de prins met een opgetrokken wenkbrauw aan. Ik wist dat ze het zacht gezegd onbeleefd vond dat de prins niet antwoordde. "Hij heeft geluk dat hij zo knap is. Ander was ik sowieso niet op z'n bal gekomen." Fluisterde Annabella in m'n oor. Ik glimlachte en zei: "Ik denk dat hij je daar zeer dankbaar voor is." De prins keek me aan. "Waarvoor ben ik dankbaar?" Serieus... Annabella richt zich rechtstreeks tot hem en haar negeert hij. Ik zeg iets dat hij niet een had moeten horen en hij reageert. Het leven is zo oneerlijk. Maar wat hij kan, kan ik ook. Dus ik negeerde hem gewoon. Mijn vader keek me raar aan, maar zei er niks over. Gruwella daarentegen sprak me bestraffend toe. "Ella, Zijne Majesteit zei iets tegen je. Ik verwacht dus dat je antwoord." Ik wierp haar een vernietigende blik toe. Daarna zei ik met een poeslief stemmetje. "Uwe majesteit, vergeef me, ik had niet door dat u het tegen mij had." Hij keek me slijmerig aan. "Het zijt u vergeven." Ik glimlachte naar hem, maar aan de giechel van Annabella te merken, kwam het niet super geloofwaardig over. De prins echter leek ermee akkoord te gaan en ging weer verder me het gesprek met m'n vader. Na een tijdje schudde m'n vader de prins de hand. "Tot ziens!" Zei de prins. "Het was me een genoegen Uwe Majesteit." Antwoordde m'n vader. De prins maakte een hoofdbuiging naar ons en wij bogen terug. Daarna verdween hij weer. Na een poosje hoorden we de rijtuigen wegrijden. "Dit was zo verschrikkelijk saai." Verzuchte Annabella. Ik knikte instemmend. Ik zag vader de envelop open maken. Iedereen keek hem nieuwsgierig aan. "Het is al over een week!" Riep m'n vader verschrikt uit. Gruwella riep Anastasia en Annabella bij zich. En ze liep de kamer uit. Annabella keek nog een keer wanhopig achterom. Ik lachte om haar en keerde me daarna om naar m'n vader. Hij keek me glimlachend aan. "Ik zal er voor zorgen dat je het mooiste meisje van het bal bent. Net als je moeder." Ik keek glimlachend terug. Even was alles weer net als vroeger. Heel even had ik m'n vader weer terug. Alles leek opdat moment perfect. Totdat...