The other side of a Cinderella story

Het geheim

De volgende dag werd ik wakker van felle zonnestralen die mijn kamer inslopen. Het beloofde een mooie dag te worden. Ik dacht terug aan gisteren. Annabella en ik hadden veel gekletst. Anastasia was niet zo'n prater. Ze had er een beetje stil bijgezeten. Gruwella mocht ik nog steeds niet. Ze keek naar me alsof ik een ding was. Het was haast alsof ze me keurde. 'S avonds ben ik vroeg naar bed gegaan. En nu op dit moment leek het alsof mijn leven perfect was. Ik stapte uit m'n bed en deed de gordijnen open. Ik opende de ramen en ging naar buiten hangen. Ik voelde hoe de wind over m'n huid streelde en de zon mijn gezicht verwarmde. Achter me hoorde ik getik. Ik keek om heen, maar zag niks. Even later hoorde ik weer getik. Het klonk alsof het vanaf het andere raam kwam. Ik liep er nieuwsgierig naar toe en schoof het gordijn opzij. Daar stond Jacob met steentjes te gooien. Lachend gooide ik het raam open. "Ooh mijn prinses! Kom naar buiten!", Riep Jacob dramatisch. "Maar mijn prins een gemene heks heeft me opgesloten. Red me!" Riep ik dramatisch terug. Jacob was onze stalhulp. Ik kende hem al mijn hele leven. Ik deed het raam weer dicht trok een jurk aan en rende naar beneden. "Pap ik ga!" Riep ik nog en toen stond ik buiten. "Ooh prinses u bent al ontsnapt? Hoe kan ik u nou redden?" "Er is trouwens echt een heks. In de gedaante van de mooiste vrouw die je ooit gezien hebt. Daarvan moet je me nog wel redden!" Riep ik quasi-angstig. "Ik geloof je niet", zei hij. "Dat ben jij al." "Je vindt me een heks?" Ik keek hem boos aan. "Hahaha, neehee. De mooiste vrouw die ik ooit heb gezien." Ik voelde hoe ik begon te blozen. En probeerde m'n gezicht te verbergen. "Zonder enige twijfel." Vervolgde hij terwijl hij m'n handen voor m'n gezicht weghaalde. "Kom." Hij pakte m'n hand en trok me mee. We rende het erf over naar de stallen. "Wat gaan we doen?" Vroeg ik hem. Maar hij antwoordde niet. Hij gebaarde dat ik stil moest zijn en mee moest komen. We rende voorbij de stallen. We rende door het bos totdat we een open plek tegen kwamen. Jacob legde zijn handen over mijn ogen en zei: " Niet spieken he" Ik was zo nieuwsgierig, maar ik deed toch maar wat hij vroeg. Dichtbij mijn oor hoorde ik zijn stem. "Dit is mijn geheim, maar nu wordt het ons geheim."