|Kayra|
Atilla abiyi beylerin üzerine saldıktan sonra gururlu gururlu mutfağımla ilgileniyordum. Elbette yalnız değildim, kızlarla aynı evde kalıyorduk kendi annelerinden çok ben bakıyordum onlara. Zaten anneleri de buna yer arıyor amına koyayım. Motordur, kazadır, Atilla abidir falan derken tüm bu olayların üstüne Sare sakatlanınca ekstra bir uğraşla hayatımıza devam ediyorduk.
"KAYRAAAA"
"GELİYORUM BE!"
Elimdeki tepsiyle mutfaktan çıkıp salona geçtim, evimiz iki katlıydı ve 5 kişi için idealdi. Üst katta Leyla, Beyza ve Ela kalıyordu ben ve Sare alt kattaydık. Sare motoruna yakın olmak için garaja yakın olan odayı seçmişti ama motoru tuzla buz olunca ağlayarak garaja bakıyordu. Ben ise olurda kızlara bir şey olursa diye altta hazırlıklı bekliyordum. Bunlar telaştan evi unutuyorlar çünkü.
"Nerede kaldın ya?"
"Ela ile mutfağı toparlıyorduk bekle az incilerin mi dökülür?"
"Ama acıktım."
"Getirdim getirdim."
Sare'ye yemeğini verdikten sonra yanına oturdum. Zorlanırsa yardım edicektim yoksa tembelliğe alışır falan uğraş dur amına koyayım.
"Günaydın bebeklerim."
Beyza yine tatlılık kaynağımız olarak merdivenlerden aşağı iniyordu. Leyla ise bahçeden çıkıyordu. Tulumu toprak ve çim lekesi olmuştu, elleri de toprağa değmekten kirlenmişti.
"Günaydın güzel hanımefendiler ve yakışıklı hanımefendi."
"O TOPRAKLI HALİNLE EVİME GİRMEYİ BİLE DENEME!"
"AMA O KADAR İLTİFAT ETTİM."
"ÇALIŞMIYOR BENDE ONLAR HADİ ANNECİM HADİ."
Leyla, bahçe botlarını çıkartıp parmak ucunda koşarak banyoya gitmişti. Evi temizlemeye gelince herkes vergi memuru gören esnef gibi kepenk kapatıp odalarına kaçıyordu ama kirletmeye gelince gelin arabasının üstüne atlayan kuduruk orospu çocukları gibiydiler.
"Sare'm iyi misin?"
"Ben iyiyim Beyza da, motorum.."
"Alırız yenisini anneciğim ilk sen iyileş."
"Onsuz iyileşemiyorum... anlamıyorsunuz."
Kıvırcık çocuk motorun önüne çıktığından beri hayatımız daha uğraştırıcı olmaya başlıyordu. Konu kapansa tamam diyecektim ama illa uğraştıracaklar yani.
"Geldim."
Leyla üstünü başını temizledikten sonra koltuktaki yerini almıştı. Ela ise her zamanki formunda ona bulaşıyordu "Olmuş mu çiçeklerin?" Leyla kafa sallayıp "Evet güllerim büyümeye başlamış, papatyalarda olgunlaşıyor." Ela önündeki yastığa sarılarak "Bir sen olgunlaşamadın." Leyla ise anlık sinirle çıkışmıştı "Ben gayet olgunum, sensin o!" Ela kafa sallayıp gülerek önüne dönmüştü.
"Ya Beyza, Ela'ya bir şey der misin?"
"Sataşmayın birbirinize."
