Espresso MiLove (Coffee Series)

Chapter Twenty One

Chapter Twenty One

Isang buntong hininga ang ginawa ko bago bumaba sa sasakyan. Kakarating ko lang sa pagkikitaan namin ni Theo ngayon. Peaceful dito at walang tao sa paligid.

Niyakap ko ang sarili ko at huminto sa lugar kung saan ang paboritong tambayan ni Lisa dati. Sa gilid ko, naramdaman ko ang paglalakad ng isang tao. Sinilip ko iyon at nakita si Theo.

He smiled at me.

"How are you feeling?"

"Okay ako." 

"Savannah."

"Hindi ako magtatagal." sabi ko. "May gusto lang sana akong sabihin."

Mula sa pagtitig ko sa nasa harapan namin, binalingan ko sya.

"I think we should go back... to were we should be... Iyong hindi magkakilala..."

"No," sagot nya. "Akala ko ba alam mo na mahal kita, Savannah."

"But not like this, Theo. I'm sorry for dragging you to my mess. I shouldn't done this."

"Mahal kita, Savannah. Mahal na mahal," he blinked. "Hindi ko kayang gawin ang gusto mo."

"I don't want to be a bad person, Theo. Mas mabuti nang ganito, iyong tapusin natin ang connection natin."

Umiling sya.

"Wala kang kasalanan, Sav... This is not your fucking fault, biktima ka lang. Kayong dalawa ni Lisa, lahat ng ito ay kagagawan ng stalker mo."

"Alam mo? Alam mo lahat pero hinayaan mong umabot tayo sa ganito?"

Matagal syang tumitig sa akin bago tumango. "I was there to save you both... Hindi kita nilapitan pagkatapos. You were so fragile, Savannah... Kung ano man ang nangyari, gusto ko lang sabihin na hindi mo kasalanan ang lahat."

Bumuntong hininga ako. "Pakiramdam ko lahat ng ito mali. Theo, I don't deserve to be happy after what happen to Lisa.. Kaya tama na."

"We cannot undo history, Sav... Everything happens for a reason." sinubukan nyang hawakan ang kamay ko. "Alam kong mahirap sayo at binibigyan kita ng oras para dito. Huwag lang ganito."

"Mas lalo akong naguguilty kapag pipili ka ng desisyon, mas lalo akong naguguilty na ginawa ko kay Lisa ito. That eventhough we both know about Lisa, still we choose to do this."

"Baby please.."

Binawi ko ang kamay ko sa pagkakahawak nya. "This is not right, Theo. Don't make me a bad person.'

Humakbang ako palayo sa kanya. Theo's eyes bore at me.

"Why would you be a bad person? Hindi mo ito choice. Wala silang karapatan na sisihin ka, nawalan ka ng kaibigan."

"Huwga mo akong patawarin ng ganun lang." Sabi ko. "Mas lalo ko tuloy gustong humingi ng kapatawaran kahit alam kong hindi na maibabalik si Lisa."

Theo shooked his head.

"Babalik ako sa dati na parang walang nangyari, magpapakabusy at hindi ka na iisipin." tumango pa ako ng bahagya. "I want you to focus on yourself also, Theo."

"Savannah..."

"Let's end this here..." Tumungo ako at nilampasan na sya.

Theo grabbed my arm, tumulo ang luha ko pero agad kong pinunasan iyon. Hinarap ko sya.

"Sabi mo, mahal mo ko diba? Hindi pa ba sapat iyon para makausad tayo uli?"

"Sinabi ko ba? Pwede ko namang bawiin."