Chapter Twenty Three
"May ginagawa pa po si Doc. Winter." Ani ng isnag nurse. "Pero sa opisina nalang daw po nya kayo maghintay."
"Sige, thank you."
I went inside Doc. Winter's office. Dumiretso ako ng upo sa sofa doon. Minuto palang akong nakaupo nang bumukas ang pinto.
"Sav."
"Hi," I waved a little. "You probably knew why I am here."
"Your memories are back." Aniya. "But how are you feeling?"
"B-bakit, Doc. Winter?"
He sighed. "It's for your own good, Sav."
"About Lisa?"
Hinawakan nya ang kamay ko. "This is the main reason why your memories faded. Ayaw mo nang masaktan. But everything's happen for a reason, Sav... I do hope you forgive yourself about what happened. Theo didn't blame you for what happen-- I tried to stop him because it might trigger you bu--"
"You knew?"
"I told you. Si Theo iyong dating pasiyente ni Papa. Noong una palang sinabihan ko na sya, na makakasama sayo. All I did was protect the both of you from the pain. Mas naging madali sayo, dahil pinili ng utak mo na kalimutan ang nangyari. But as for Theo, he tend to still remember every details." Lumingon ito sa akin. "And you know what else? You fell for him, but he fell harder. Araw araw nyang tinatanong sa akin na paano kapag bumalik ang mga alaala mo? Mas lalo ka daw masasaktan. Kaya sa abot ng makakaya nya, sinubukan nyang hanapin si Owen para sya na mismo ang maglalayo sayo ng taong pwedeng magbukas ng bawat sugat."
"Pero hindi dapat kami, Winter. Hindi ko ata kakayanin dahil alam kong sya ang mahal ni Lisa. Ang sama kong kaibigan."
"Lisa was the one who made you two meet. She wanted you to finally move forward for what happened." Tinap ni Doc. Winter ang braso ko. "Sana magawa mo nang patawarin ang sarili mo sa nangyari, Sav. I wanted you to be happy. Ayoko na makita yung dati na wala kang buhay, na tahimik ka lang."
I purses my lips, a single tear drop off my eyes. Pinunasan ko iyon.
Nagpaalam na ako kay Doc. Winter pagkatapos namin mag usap. Ilang segundo pa ata akong tumambay sa loob ng sasakyan ko bago ako nagdesisyong bisitahin si Theo sa ospital. I brought him some fruits and flowers.
Nakasalubong ko sila ni Jaira na papalabas. I halted when our eyes met.
"I just v-visited." Sabi ko.
Tinanguhan sya ni Jaira at nilapitan ako. Inabot ang dala ko.
"I'm Jaira. His sister, nice to meet you, Ate Savannah."
"Nice to meet you din."
"Ako na bahala dito, pwede mo bang alalayan si Kuya sa may garden?"
Nagkatitigan kami ni Theo. Tumungo si Jaira bago kami iniwan na dalawa. Tinulak nya ng marahan ang dextrose palapit sa akin. Ako na ang humawak niyon.
"Wala kang schedule ngayon?" He asked, as soon as we settled on the garden.
"Bukas pa." Sagot ko. "Galing ako kay Doc. Winter. I just talked to him..."
Inayos nya ang sarili sa pagkakaupo at tinapik ang tabi nya. I bit my lower lip and seated beside him.
"Okay ka na ba?"
Walang sumagot kaya hinarap ko sya, muntik na akong mahulog sa pagkakaupo ko ng maabutan ko syang nakatingin sa akin. He didn't speak and reached for my hand.
"I'm okay now."
"Theo, I'm s-sorry..."
"I told you, stop blaming yourself. No one's blaming you... Walang may gusto sa nangyari." Inangat ni Theo ang tingin nya sa akin. "I already talked to Lisa about us. I know it's weird to talk to dead person but I wanted her to know how much I love you. That I am willing to be with you through ups and downs, Sav."
BINABASA MO ANG
Espresso MiLove (Coffee Series)
Storie d'amoreA man who happens to remember every detail of the lifes around him, sakit na pipiliin nyang alisin sa buhay nya para hindi na maging miserable, pero paano kung may makilala syang babae na naging parte pala sa nakaraan dahil sa isang aksidente? A not...