Balamir... Kesinlikle bu onun işi. Yeğenimin yerini Alpagu'ya nasıl der?! Umarım yetişiriz. Ölmeden... Vardığımızda gördüğüm manzara üreğimi rahatlattı. Kurtulmuşlar, hem de yedi kişiyle... Alpagu'yu rehin almışlar. Kaya'nın yerine... Bu büyük bir fırsat. Hem de çok büyük.
-Tilbe! Dağbanlarla yerleşesiniz. Batuga Dağ'ın kutlu kanı. Korumak gerek. Ben obaya dönerim. Siz de burdan uçan kara sineği bile geçirtmeyesiniz. Aydı!
Atıma binip obaya vardım. Otağda Balamir'i tahtımda otururken buldum. Bu herif kaçırmak yerine ölüme terk etmeliydim. Neyse... Ondan sonuna kadar faydalanmak lazım. Sakin olasın Çolpan.
-Tahtım fazlasıyla rahat herhalde sürekli oturursun.
-Boş kalmasın dedim. Han olmazsa budun isyan eder.
-Demek Kartal Kucağı yetmedi imdi de Salur Geyiği'ne göz koyarsın!
Balamir ayağa kalktı. Bana doğru geldi.
-Nerdeydin?
-Sana ne!
-Yeğenini kurtarmaya gittin di mi?
-Gittiysem gittim sana ne?!
-Çolpan...
Pis ellerini omzuna koydu.
-Çok duygusal davranırsın. Batuga'nın ölmesi gerek. Engel olmamalıydın.
-O Dağ'ın tek varisi!
-Ama Batuga Gök'ü ister, Dağ'ı değil. Hem hala beben olabilir. Bu meseleyi işin içine katmayasın. Neyse. Başka sefere artık. Batuga'yı getirdin mi? Nerededir?
-Bilmem. Biz gittiğimizde çoktan kaçmıştı. Alpagu oraya birkaç Gökmen yerleştirmiş. Ben de bizi görenleri rehin aldım. Şuan hapisteler. Sorgular, ağzından laf alırız.
-Demek geçici olarak oraya gittiler? Mantıklı. Eyi etmişsin Çolpan. Aydı gidip sorgulayalım.
Otağdan tam çıkacaktı ki, kılıcımla bayıltım. Cüretinin bedelini ödeyeceksin Balamir!
