ΚΛΕΨΥΔΡΑ

2

Σέρνω με βαρύ βήμα το καρότσι πίσω στην αποθήκη. Είναι δέκα και μισή και υποτίθεται πως έχω σχολάσει. Μα η Σάντρα είχε σκοπό να κοιτάξει ένα ένα τα τελευταία πέντε δωμάτια που με άφησε να καθαρίσω μόνη μου, οπότε δεν μπορούσα να φύγω χωρίς να τα καθαρίσω λεπτομερώς. Οπότε την τελευταία μισή ώρα καθάριζα τζάμπα. Καθώς πλησιάζω στην αποθήκη πετυχαίνω των Μίλτο ο οποίος ντυμένος με το κοστούμι της ρεσεψιόν ακουμπά στον τοίχο έξω από τα αποδυτήρια με τα χέρια στις τσέπες τους σαν να περιμένει κάποιον. Και καθώς το βλέμμα του πέφτει πάνω μου μια φωνούλα μου ψιθυρίζει πως αυτός που περιμένει... είμαι εγώ και αυτό με κάνει να εκνευρίζομαι πριν καν ακούσω την ενοχλητική του φωνή.

“Αννάκι διάλειμμα έκανες;” ρωτάει με το γνωστό υφάκι που παίρνει λες και του ανήκει ο χώρος.

Προσπαθώ να κρύψω την απέχθεια μου για το γεγονός πως ένας στην ηλικία της μάνας μου με αποκαλεί Αννάκι. Ο τύπος είναι ένα γλοιώδες αρπακτικό που δεν καταλαβαίνει πως εδώ οι περισσότεροι, εκτός από εκείνον, έχουμε έρθει για να βγάλουμε το βιος μας και όχι για να του στηθούμε για να μας πηδήξει.

“Όχι. Είχα δουλειά.” αποκρίνομαι ξερά.

“Πήγαινε να κάνεις διάλειμμα τώρα.” λέει δήθεν σαν να νοιάζεται.

“Ε τώρα σχόλασα.” λέω όσο πιο χαλαρά μπορώ. Ίσως αν προσποιηθώ πως δεν έχω καταλάβει τι σκοπεύει να κάνει να με αφήσει να φύγω.

“Θα κάτσεις μέχρι δώδεκα.” μου ανακοινώνει με τον γνωστό τρόπο του.

“Τι; Και τώρα μου το λες;” αντιτείνω εκνευρισμένη.

“Θες και ενημέρωση νωρίτερα; Αντί να ευχαριστείς που θα πάρεις παραπάνω λεφτά μιλάς κιόλας; Σβέλτα για διάλειμμα.”

Α ναι!!! Η πολιτική του ξενοδοχείου είναι να σε κάνει να νιώθεις τύψεις όταν ζητάς να σε ενημερώνουν νωρίτερα πως θα κάτσεις παραπάνω ή από την αρχή της εβδομάδας ότι θα σου κόψουν το ρεπό. Έχω πλέον την βαθιά πεποίθηση πως στην δουλειά μου θεωρούν πως οι ανύπαντροι ή οι γονείς των οποίων τα παιδιά έχουν μεγαλώσει και έχουν φύγει από το σπίτι δεν έχουν προσωπική ζωή για αυτό και δεν είναι ανάγκη να ενημερώνονται. Συγκεκριμένα αυτή την πεποίθηση την έχει ο παλιομαλάκας ο Μίλτος, ο οποίος με κάποιον τρόπο καταφέρνει να πείσει τον κύριο Έκτορα για το οτιδήποτε.

Καθώς παρακολουθώ τον Μίλτο να απομακρύνεται εύχομαι η φαλάκρα που έχει αρχίσει να σχηματίζεται στο πίσω μέρος του κεφαλιού του να μεγαλώσει σύντομα.