ΚΛΕΨΥΔΡΑ

9

20. 11. 2018

Δεν είναι μια υπέροχη μέρα;

Ο ουρανός καταγάλανος, ειδικά για Νοέμβρη μήνα, ο ήλιος λάμπει και εγώ γυρίζω όλη την πόλη σαν ξεριζωμένο σπουργίτι μοιράζοντας βιογραφικά.

Φαίνεται ανόητο, έτσι δεν είναι;

Που χαίρομαι για το γεγονός πως γυρνάω σε όλη την πόλη μοιράζοντας χαρτιά με την μούρη μου και ένα μάτσο πληροφορίες για το τι σπούδασα, αν ξέρω ξένες γλώσσες, αν ξέρω να χειρίζομαι υπολογιστή και τα λοιπά.

Ε λοιπόν, αν δεν κάνεις λίγη φασαρία κανείς δεν θα σε προσέξει.
Και εγώ βροντοφωνάζω σε όλη την πόλη πως είμαι μια εικοσιενάχρονη κοπέλα που ψάχνει για δουλειά. Όποιος θέλει ας με κριτικάρει. Ποσώς με ενδιαφέρει!!!

Έχουν περάσει πέντε μήνες από την τελευταία μου δουλειά και αυτή δεν ήταν και κάτι το σταθερό. Τετράωρη σε μαγαζί για ρούχα για έναν μήνα. Τουτέστιν; Κάλυπτα απλώς τις άδειες!!!

Το μαγαζί δεν με κάλεσε ξανά έκτοτε και επειδή πλέον είμαι μεγάλη κοπέλα δεν θέλω να με ζουν οι δικοί μου.

Νομίζω πως όσο περισόττερο κάθεσαι άνεργος τόσο περισσότερες ευκαιρίες χάνεις. Κι εγώ δεν θέλω να χάσω καμία ευκαιρία από εδώ και πέρα στην ζωή. Και έχω χάσει ήδη αρκετές.

Αφού το τρένο των σπουδών θεάτρου έχει ήδη αναχωρήσει προπολλού από την πλατφόρμα του σταθμού Άννα και δεν υπάρχει περίπτωση να επιστρέψει μόνο του, κάτι πρέπει να κάνω για να το γυρίσω πίσω ή τέλος πάντων να μην είμαι αδρανής για όλη μου την ζωή.

Και η εύρεση δουλειάς το συντομότερο δυνατόν είναι ο πρώτος σκόπελος που πρέπει να περάσω.

Βλέπετε η αδερφή μου απολύθηκε από την δουλειά της πριν από έξι μήνες και οι δικοί μου μας βοηθούν όσο μπορούνε.

Όμως αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Δεν γίνεται να μας ζούνε για πάντα.
Κάπως πρέπει να τα βγάλω πέρα στην ζωή μου μόνη μου.

Ειδάλλως θα γυρίσω πίσω στο χωριό μου. Και πιστέψτε με, αν γυρίσω πίσω στο χωριό μου... πολύ πιθανών να μην ξανά φύγω ποτέ από εκεί.

Οπότε προφανώς πρέπει να βρω δουλειά... ΤΩΡΑ!!!

Έχω φτιάξει ένα πλάνο. Θα βρω μια δουλεια... όποια να ‘ναι, δεν με νοιάζει. Θα κάνω χοντρές οικονομίες... και θα πάω σε μια ιδιωτική δραματική σχολή.
Τόσο απλό. Και συνάμα τόσο δύσκολο γιατί πρέπει να βρω δουλειά πρώτα... λυπηρό, έτσι;