ΚΛΕΨΥΔΡΑ

12

*ΑΝΝΑ 2018*

Ίσως δεν ήταν και τόσο καλή ιδέα να φορέσω φόρεμα Νοέμβρη μήνα... αλλά έχω έξοδο.

Ήμουν τόσο αγχωμένη για την συνέντευξη μου αύριο που η κολλητή μου η Ζήνα αποφάσισε (και για τις δυο) ότι θα βγούμε για ένα χαλαρό ποτάκι.

Ελπίζω και εύχομαι το “χαλαρό ποτάκι” να είναι πράγματι χαλαρό!!!

Λογικά θα αναρωτιέσται γιατί το λέω αυτό. Γιατί ξέρω την κολλητή μου!!!

Η Ζήνα λέει χαλαρό ποτάκι και καταλήγεις να χορεύεις ξέφρενα σε τουλάχιστον δύο κλαμπ της πόλης. Όχι πως με χαλάει... μα θέλω να το ξέρω για να ντυθώ αναλόγως.

Ξέρω... ξέρω είμαι περίεργη. Μα έτσι είμαι εγώ.

Βρίσκω την Ζήνα να με περιμένει έξω από την καφετέρια που δουλεύει. Μοιάζει λιγάκι μπεδεμένη λες και είδε φάντασμα ή κάποιον πρώην της που την χαιρέτησε αλλά εκείνη δεν θυμόταν καν ότι τα είχε μαζί του.

“Μου φαίνεται δεν είμαι καλά.”

“Γιατί;” την ρωτάω με ελπίδα να πάρω απάντηση για την έκφραση της.

Η Ζήνα μου δείχνει προς την είσοδο της διπλανής πολυκατοικίας. “Θα ορκιζόμουν πως μόλις σε είδα να βγαίνεις από την πολυκατοικία.”

“Κι εγώ θα ορκιζόμουν πως κάνεις λάθος. Νομίζω πως πρέπει να σου βρούμε καινούργια δουλειά εσένα.” λέω καθώς την αγκαλιάζω σφιχτά.

“Που θα πάμε;” με ρωτάει καθώς τρίβει τα χέρια της για να ζεσταθούν.

Ναι, ήταν ξεκάθαρα κακή ιδέα να φορέσουμε και οι δύο φόρεμα.

“Α, θα αφήσεις εμένα να διαλλέξω;”

“Ξέρεις πως εγώ είμαι η αναποφάσιστη.”

“Επίσης κι αυτή που πάντα αργοπορεί.” προσθέτω χωρίς καμία τύψη, ξέροντας πως η Ζήνα δεν θα με παρεξηγήσει ποτέ για το χιούμορ μου.

“Ζάλησε με αφότου κατεβάσω το πρώτο ποτό πλίζ. Χρειάζομαι λίγο αλκοόλ.” παραπονιέται.

“Κατάλαβα. Τόσο σκατά βάρδια ε;”

Η Ζήνα μου ρίχνει ένα βλέμμα όλο νόημα και καταλαίνω πως η σημερινή βάρδια πρέπει να ήταν ένας ακόμα λόγος για την μελλοντική της παραίτηση.