ΚΛΕΨΥΔΡΑ

4

Βρισκόμαστε ήδη μισή ώρα στον δρόμο ακολουθώντας από απόσταση την μηχανή στην οποία βρίσκεται ο Πέτρος με το τσουλάκι του. Το πόδι μου τρέμει και νιώθω το στόμα μου σφιγμένο από την ένταση. Η διαδρομή είναι γνώριμη και βαθιά μέσα μου ξέρω που πηγαίνουμε.

Όταν η μηχανή του Πέτρου σταματάει επιτέλους οι υποψίες μου βγαίνουν αληθινές.

Απ’ όλα τα μέρη που θα μπορούσε να την φέρει επέλεξε το μέρος όπου είχαμε το πρώτο μας ραντεβού. Το μέρος όπου φιληθήκαμε για πρώτη φορά. Το μέρος όπου με ξανά έφερε για να γιορτάσουμε τους τρεις μήνες μαζί και κάναμε για πρώτη φορά σεξ. Την ερημική παραλία όπου κάναμε μπάνιο μετά την δουλειά τα καλοκαίρια.

Δεν τον πιστεύω. Πόσες φορές να την έχει φέρει εδώ;

“Έχεις σκοπό να βγεις;” ρωτά η Ζήνα η οποία έχει ήδη βγει από το αυτοκίνητο.

“Δεν ξέρω αν θέλω να βγω.”

“Θες να βγεις!!!” επιμένει σταθερά εκείνη. “Θα μπορούσες να μην μου είχες πει τίποτα. Ο τύπος έφερε μια γκόμενα σε μια ερημική παραλία για να την ξεμοναχιάσει ενώ σε φλόμωσε στα ψέματα ότι θα μείνει όλη μέρα στο συνεργείο για να φτιάξει την γαμημένη την μηχανή του στην οποία πολύ πιθανόν να πηδάει μια τύπισσα αυτή την στιγμή. Παίζει να σε κερατώνει από την πρώτη μέρα που τα φτιάξατε. Για μισό λεπτό... μην μου πεις ότι αυτή είναι η περιβόητη παραλία;”

Σφίγγω ξανά το στόμα μου προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκρυα μου. Όσο κι αν είχαμε απομακρυνθεί με τον Πέτρο τον τελευταίο καιρό δεν μπορώ να μην νιώθω πληγωμένη. “Ναι.” απαντάω.

Η Ζήνα σφίγγει τις γροθιές της, έτοιμη να χτυπήσει το αυτοκίνητο της. Τελευταία στιγμή συγκρατεί τον εαυτό της γιατί μάλλον θυμήθηκε πόσα λεφτά έδωσε για να αγοράσει αυτό το αυτοκίνητο και δεν ήθελε για κανένα λόγω να του προκαλέσει γρατσουνιά. Ειδικά για κάποιον μαλάκα σαν τον Πέτρο.

“Τι διάολο. Έχεις δίκιο.” λέω με πείσμα βγάζοντας επιτέλους την ζώνη μου.

“Αυτή είσαι.”

“Κάθομαι τόσο καιρό σε αναμμένα κάρβουνα μες στην αμφιβολία. Προφανώς και με κερατώνει.” λέω καθώς βγαίνω από το αυτοκίνητο.

“Ωπα. Τι θα κάνεις;” με ρωτάει λιγάκι φοβισμένη.

“Θα δεις!!!” της πετάω.