Nebahat teyzenin oğlu bu mu! Yuh! Bu tombiş Nebahat teyze kendi gibi bal mı bal bir çocuk yapmış tü tü maşallah! Nazar değmez dimi lan böyel diyorum diye?
Onunla nasıl tanışabilirim? Elimi uzatırken titrememeliyim. Dik durmalıyım. Kekelememeliyim...
Gözlerimi açıp hastanede uyandığımı fark edince ruhum dahil tüm bedenimi soğuk sardı. Sanki ölmüştüm ve heryer çok soğuktu. Aklıma ilk gelen Daren oldu. O neredeydi? Nasıldı? Şu an ne yapıyordu? Ona birşey olmuş muydu? Şu an şurada çarpıliyim ki onun ölmüm haberini duyayım hemen kendimide öldürürdüm.
Bir anda içeriye doktorlar girince irkildim. “denize atlayıp boğulmayı denemiş, daha çok genç- oh uyanmışsın!” kaşlarım çatıldı.
“beni geç! O bahsettiğin kişi kim?” diye sordum sertçe.
“evladım sen iyi değilsin galiba. Çok mu fazla kan verdik sana? Beynin uçmuş.” lan dayı!
“dayı- khem, efendim daha dmein kimden bahsediyordunuz, lütfen söyleyin!” sesim yumuşaktı fakat sözlerim sertti.
“Daren Özdemir adında bir çocuk. Ölmedi hâlâ hayatta. Yakının falansa merak etme ölmedi.” içimden derin bir oh çektim. “yinede sen iyisin değil mi?”
“iyiyim!” diye bağırdım, sesim odada yankılandı. “beni çıkarın buradan, klostrofobi var bende, çok dar burası.” doktorlar daha çok kafayı yediğimi düşünecek olsa ki; oda fazlasıyla genişti.
“neyse...” dedi hemşire. “biz kontorlleri yapıp çıkalım.” diyip yanındaki doktoru dürttü.
Daren Özdemir.
Ah lanet! Neydi bu ağrı böyle! Son duyduğum şey, denizin içinde atamadığım çığlığımdı. Neydi bu soğukluk.
Hemen üzerime örtülmüş olan kumaş parçasına daha çok sarıldım. Ne demek başaramamıştım!
Bu böyle olmayacaktı. Tekrar deneyecektim.
~
“Daren sakın yapma!” abimin sesi boş arazide yankılandı. “hiçbirşey kazanmayacaksın!”
“kazanıcam!” dedim haykırarak. “huzuru kazanıcam! Sessizliği, rahatlığı her şeyi!” kadrajıma Aşkın çıktığında elimdeki silahı daha çok tuttum.
“Daren yapma lütfen! Bak hadi kendini vurursun falan ammenna ama, altta deniz var, ölünü bulamayız Daren lütfen yapma!”
“bilerek yapıyorum ya zaten.” dedim sakince. “bıktım sizden!”
“Daren yapma, bizim yüzümüzden kıyma canına. İste taşınayım buradan, gözkmeyeyim gözüne! Asla görme birdaha beni, ne bileyim, hafızandan bile silerim anılarımız lütfen yapma!” sözleri tabancadaki elimin birazda olsa gevşemesine neden oldu. “yada sen iste: bembeyaz bir sayfa açalım, hiçbir pislik yok, okullar açılıyor, güzel bir üniversite hayatı, ayrı bir şehire -sen iste ülke olsun- taşınırız. Hiçkimse rahatsız etmez bizi. Eden birisi olursada sana yansıtmam, ben hallederim onu. Bize bulaşanazlar asla.”
Sözleri kulağıma ninni gibi gelirken elimdeki tabanca yere düştü. Dizlerim artık beni tutamayacak gibi oldu. Aşkın koşarak yanıma gelerek yere düşen bedenimi kollarıma aldı. Abim yere düşen silahı alıp beline koydu. Gece vakti, kimsesiz sokaklarda birkaç sarhoş gibi yürüyorduk. Kimse ağzını açmadı eve gidene kadar. Bu denememde başarısız olmuştu fakat aradığım huzuru birazda olsa sağlamıştım.
Onun sürekli benim yanımda olacağını bilmem, bedenimi ve ruhumu rahatlatıyordu. Onun bedenimi kucaklayıp eve getirişi hiç bitmeyecek gibi gelmişti. O uzun yol, bu uzun ömür, fazlasıyla uzun olan sayılar... Hiç bitmeyecek sanki. Ama herşey bitiyordu. Tek birşey hariç. Ona güvenmiştim. Nedenini bilmiyorum, yapmıştım bir anda. Keşke yapmasaydım mı diyeceğim yoksa iyiki yapmışım mı? Mariodaki prensesi kurtardığınızda oyun biter sanarsınız fakat asıl olay o değildir. Prensesi güvenli bir yere götürmektir, ve o güvenli yeri bulmak... Prensesi kurtarmaktan daha zordur.
Yaşadığınız zorluklar asla sizi yıldırmasın, sizde yılmayın. Her zaman sizi düzeltecek biri olmayabilir. Her zaman dik durun, her zaman yenilgilere hazır olun, her zaman kazançlara hazır olun. Kendiniz dışında kimseye daha fazla önem vermeyin. En önemlisi o ölüm meleği gelene kadar kendiniz olun.
__________________________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evvveeettt. Bir hikayeninde sonuna geldikkk. Kitabın birinci bölümünden bu bölümüne kadar okuyan ve keyif alan herkese teşekkürlerimi iletiyorum.
Diğer ve son kitabımda görüşmek üzere, hepinize sevgilerimi iletiyorumm<333
