Nebahat teyzenin oğlu bu mu! Yuh! Bu tombiş Nebahat teyze kendi gibi bal mı bal bir çocuk yapmış tü tü maşallah! Nazar değmez dimi lan böyel diyorum diye?
Onunla nasıl tanışabilirim? Elimi uzatırken titrememeliyim. Dik durmalıyım. Kekelememeliyim...
Günlerdir kafamı tırmalayan bu sorunun cevabı yoktu gerçekten. Yada vardı, fakat ben bu cevabı es geçiyordum.
Yatağımda yatıp kendi kendime soruduğum sorularla boğuşuyordum. Yemek yemiyordum, dışarıya çıkmıyordum. Sadece kitap okuyup şarkı dinliyordum. Hayata karşı pozitif bir yanım kalmamıştı. Sadece kitaplarım, spotify listem ve seneryolarım dışında kimse yoktu benim için.
Abim son ses bir şarkı ile odama daldı, yapmadığı şeydi sanki. Elinde tuttuğu telefonunda Diyar Palanın pompalamasyon şarkısı çalıyordu. Şarkının sözleri kulaklarımı doldururken bir anda damarlarımda adrenalin aktı.
“kıza sordum pantolonum nerde?”
Kendimi tutamayıp diğer kısmı ben söyledim. “dedi boşver benimkide yerde.”
“kıza bakınca canım yine onu çekti...”
“seksi bakışlarıyla verdi bana yetki.”
“pompalamasyon, gece gündüz!” abimin şarkıyı durdurdup yanıma oturması ile gülümsemem yavaşça soldu.
“olum, yeter lan! İki patlamalı şarkı duyunca şatj oluyorsun. Bırak şu salak salak mod düşürecek şarkıları,” gözlerimi kaçırdım. “bak başkasını bulursun, hem Aşkın başkasını bulmuşa benziyor.”
Sesimi çıkarmadım. Abim telefonundan bir fotoğraf açıp bana gösterdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
“nerden buldun bu fotoğrafı?” diye sordum umursamazca. Sadece bilmek istiyordum. Bu fotoğraf benim canımı acıtamazdı.
“Aşkının yanındaki çocuğun instagram hesabından.” diye yanıtladım abim.
“neyse umrumda değil. Sonuçta ayrıldık, ne yaparsa yapsın.” dedim ve elime telefonumu alıp instagrama girdim. Pqueenin yayına başladığına dair bir story görünce vakit kaybetmeden yayınına girdim ve abimi odadan gönderdim.
Siyah Özdemir.
Daren beni odadan şutlayınca bende oturma odasına gidip Aşkını aradım.
“heh noldu? Ne dedi Daren?”
“valla umrunda bile olmadı. Yalan söyleseydi gözlerinden anlardım. Yapcak baska birşeyim yok Aşkın. Daren bu haldeyse inan bana unutmuştur çoktan seni.” birkaç saniye karşı taraftan ses gelmeyince devam ettim. “Cidden uğraşmanın bir manası yok. Ya Dareni bağlayıp onu ikna edene kadar bırakmayacaksın, yada bu işi bırakacak-”
