Extra လေးပါ။
Meeting လုပ်နေစဉ်ဝင်လာသည့် ဖုန်းကြောင့် ဝမ်ရိပေါ်အပြေးအလွှားပင် ကလေးတွေရဲ့ကျောင်းကိုရောက်သွားလေသည်။ ကျောင်းအုပ်ကြီးဆီမှဖုန်းဖြစ်ပြီး ကလေးတွေနှင့်မိဘတွေခိုက်ရန်ဖြစ်ပွားသည်ဟုကြားတာကြောင့် တစ်ဖက်မှစကားကိုပင်ဆုံးအောင်နားမထောင်နိုင်ပဲ ဖုန်းကိုချကာ ကားကိုအရှိန်မြှင့်မောင်းနှင်လာခဲ့လေ၏။ သူရုံးခန်းထဲသို့ရောက်သောအခါ သားနှင့်သမီးကိုတစ်ဖက်စီပိုက်လျှက် မျက်ရည်လေးတွေဝဲကာသူ့အားကြည့်လာသည့် ရှောင်ကျန့်ကိုတွေ့လိုက်ရ တော့တောက်အကျယ်ကြီးတစ်ချက်ကိုခေါက်လျှက် သားသမီးနှင့် အိမ်သားကိုပွေ့ဖက်ထားလိုက်ကာ...
“ဘာဖြစ်တာလဲ အဆင်ပြေရဲ့လား ဘယ်နားနာသွားသေးလဲ”
“ဟင့် အင့် ကိုကို သူ့ယောက်ျား ပေါင်းပေါင်းကိုတွန်းတယ်”
ရှောင်ကျန့်က ပြောနေရင်းမျက်ရည်များကျလာသည်။ ရှောင်ကျန့်မျက်နှာမှာလဲ ပေပွနေပြီးဆံပင်မှာလဲ အမှိုက်ခြောက်တွေကပ်နေလေသည်။ သားအကြီးကတော့ ဘာမှမဖြစ်ပေမယ့် သမီးငယ်လေး၏မျက်နှာမှာ အနည်းငယ်ယောင်နေတာကြောင့် ရိပေါ်ဒေါသတွေအထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်သွားခဲ့လေသည်။
“ကျောင်းအုပ်ကြီး ဒီကိစ္စဘယ်လိုရှင်းမှာလဲ”
“Mr Wang စိတ်အေးအေးထားပါ။ ကျွန်တော်တို့ Mr Wang ကိုခေါ်လိုက်ရတာက ပြေလည်အောင်ညှိနှိုင်းမလို့ပါ”
“ကျွန်တော့်မိသားစုကိုဒီလိုဖြစ်သွားတာဘယ်လိုမှ မပြေလည်နိုင်ဘူး”
“Mr Wang မပြေလည်နိုင်ရင် Mr Wang ရဲ့အိမ်သားပြသနာဖြစ်ပါလိမ့်မယ်”
ထိုအခါဝမ်ရိပေါ်က နားမလည်စွာ ကျောင်းအုပ်ကြီးကိုကြည့်လာသည်။
“Mr Wang ရဲ့သမီးငယ်လေးက သူ့အစ်ကိုရဲ့အခန်းထဲလာပြီး သူ့အစ်ကိုသူငယ်ချင်း ကောင်လေးကိုကိုက်ဆွဲခဲ့တာပါ။ ကောင်လေးကရုန်းလိုက်တာ သူ့မျက်နှာကိုထိသွားတော့ သူမကငိုပါတယ်။ အဲ့ဒီအချိန် မှာ Mr Wang ရဲ့အိမ်သားက ရောက်လာပြီးကောင်လေးကိုပြောဆိုရင်းက ကောင်လေးအမေနဲ့ခိုက်ရန်ဖြစ်ပွားတာပါ”
