အိပ်ချိန်ရောက်တဲ့အထိ ရှောင်ကျန့်တို့အခန်းထဲမဝင်သေးပါ။
"ကျန့် မအိပ်သေးဘူးလား"
"ကိုကိုအရင် အိပ် ကျန့်လေညှင်းခံလိုက်ဦးမယ်"
ဝမ်ရိပေါ်သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ဒီလိုအချိန်မျိုးကတော့ အလိုလိုက်ရမည့်အချိန်မဟုတ်တာကြောင့်..
"ကျန့် ကိုယ်နဲ့ အိပ်မှာလား မအိပ်ဘူးလား ကိုယ်အပြင်မှာ အိပ်ပေးရမလား"
"ဟို အဲ့ အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး အိပ်ပါမယ်"
ဝမ်ရိပေါ် စိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့် အခန်းထဲဝင်ရန်မျက်စပစ်လိုက်တော့ ကုတ်ကုတ် ကုတ်ကုတ်ဖြင့်ဝင်သွားသည်။
ရှောင်ကျန့်ကုတင်မှာလှဲအိပ်လိုက်တော့ ရိပေါ်က သူပါလှဲအိပ်လိုက်ပြီး သူ့နှဖူးမှကျနေသည့်ဆံပင်လေးတွေကို သပ်တင်ပေးကာ.."ကျန့် ကိုယ့်ကိုရှက်နေတာလား"
ရှောင်ကျန့်၏မျက်ဝန်းလေးတွေ ပုတ်ခတ်ပူတ်ခတ်လုပ်ကာ တစ်ဖက်လှည့်သွား၏။လှည့်သွားသည့် မျက်နှာလေးကို ဖြေးညှင်းစွာသူ့ဘက်သို့ ပြန်ဆွဲလှည့်ပြီး ပါးလေးကိုခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်သည်။ဝမ်ရိပေါ်၏ စူးရှသည့်အကြည့်တွေကို ရှောင်ကျန့် ခံနိုင်ရည်မရှိတာကြောင့် မျက်လွှာကို မှိတ်မကျမတတ်ပြန် ချထားလိုက်သည်။
ထိုအခါ ရိပေါ်က အခန်းမီးကိုပိတ်ချလိုက်ရာ"ဟင်!"
"ကျန့် ရှက်နေမှာစိုးလို့လေ။စိတ်လျှော့ထား ဒီကိစ္စက ကျော်သွားလို့မရဘူး"
ဝမ်ရိပေါ်က သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းလာတာရှောင်ကျန့် ခံစားမိသည်။သူ့ရဲ့လက်တွေက ရင်လက်တွေကိုပွတ်သပ်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နူးညံ့စွာနမ်းသည်။ မှောင်နေသည်မို့ အရမ်းကြီးရှက်မနေတော့ပဲ သူ့အနမ်းတွေနှင့် လိုက်ပါစီးမျောမိနေရင်းက သူ့တင်သားတွေကို လာဆုပ်နယ်သည့် လက်တွေကို သူခံစားလိုက်ရသည်။သူတစ်ကိုယ်လုံး ရုန်းပေမယ့် အပေါ်ကဖိထားတာကြောင့်ရုန်းလို့မရပဲ အောက်ပိုင်းက ဘောင်းဘီတွေကိုစိတ်ကြိုက်ဆွဲချွတ်၏။သူလန့်ပြီး ရုန်းတော့ ဝမ်ရိပေါ်၏လှုပ်ရှားမှုတွေရပ်တန့်သွားပြီးသက်ပြင်း ချသံသဲ့သဲ့ကြားလိုက်ရတော့ ရှောင်ကျန့်ရင်ထဲ ထိတ်သွားသည်။