LİNA | Yarı Texting

25.Bölüm

Hadi 2. Bölüme başlayalım o halde :)

16.06.22-21.57 / 17.06.22-00.38

Şarkı hâlâ aynı snsnsmmz

Medya: Onur <3

-
-

Evin içinde ağlaya ağlaya dolanırken kapı zilini işitmek beklediğim bir şey değildi. Hızla gözlerimi silerek kapıya doğru ilerledim.

"Kim o?"

Annem mesaiye kalacağı için bu gece yoktu. O yüzden kazandığım için adam akıllı sevinememiştim bile. Üstelik şimdi annem yokken kapının çalması beni tedirgin etmişti.

"Benim. Tanıdın mı bari?"

Tanımıştım. Gördüğümden değil sesini duymak bile yeterliydi. Koşa koşa kapıyı açarken gördüğüm yüz kendimi tutamadan tekrar ağlamama sebep oldu. Kaanla konuştuktan sonra eve gelmiştim ve yaptığım tek şey ağlamak olmuştu. Hassas günümde olmak beni daha da duygusal yaparken karşımdaki aptalı uzun zamandır görmemiş olmak beni daha da etkilemişti.

"Lan neden ağlıyorsun?"

Hızla ona sarılırken buldum kendimi.

"Çok özledim seni aptal."

"Özlediğinden yani?"

Onu başımla onaylarken beni kendinden uzaklaştırdı.

"Seher Hanım da buralarda mı bari?"

"Burda olduğunu bilsen gelmezdin."

"Bu sefer cidden bilmeyerek geldim."

"Deme öyle. Burda olsa bile bir şey demeyeceğini biliyorsun."

İçeri geçip kapıyı kapatırken konuşmaya başladı.

"Olay da bu. Benimle hiçbir zaman konuşmuyor."

"Nedenini biliyorsun."

"Babana benzemem benim suçum değil."

"O, benim babam değil. Senin baban. Yani ona benzemen doğal."

Ayakkabılarını çıkarıp ezebere bildiği evi gezerken gözlerimi deviremeden edemedim.

"Anneme daha çok benzediğimi biliyorsun."

Aklıma gelen şeyle ona döndüm.

"Yasemin abla da mı geldi?"

"Hayır. Sadece ben."

"Annen buna nasıl izin verdi acaba?"

"Yirmi yaşındayım. Biliyorsun değil mi?"

"Aynen. Yirmi yaşındaki ana kuzusu."

"Ana kuzusu olmak suç mu kızım?"

"İşte garip olan da bu. Seni nasıl yanlız yolladı?"

"Maçın vardı çünkü. Maçtan önce sürpriz yapacaktım ama bilet bulamadım."

Gözlerimin tekrar dolduğunu hissettim.

"Sen, benim için mi geldin?"

"Sakın yine ağlayayım deme. Hem söz verdim kızım. Ne zaman gördün sözümü tutmadığımı?"

Yine ve yine kendimi tutamadım. Küçük çocuklardan farkım yoktu ama ağlamak beni rahatlatıyordu.

"Kızım Allah belamı vermesin, sen sıkıntılısın."