ARYA ~GERÇEK AİLEM~

2. BÖLÜM

Medya: Asya Öztürk

Bahçeye çıktığımızda onlar arabasına yöneldi. Bende motoruma doğru yönelirken birden Defne hanım panikle

"Kızım vaz mı geçtin yoksa gelmicek misin bizimle?"

"Yok Defne hanım ben sizi kendi motorumla takip edicem merak etmeyin."

Serkan Bey "Senin motorun mu var kızım?"

"Evet Serkan bey bakın işte şu bebek benim motorum." Diyip aramızda 10 adım kalan motorumu gösterdim.

Ares'e baktığımda hayranlıkla motoruma bakıyordu.

Ve evet isimlerini de araştırırken öğrendim:)

Serkan Bey "Tamam kızım. Biz önden gidiyoruz. Dikkatli sür."

Beni düşünmeleri çok hoş birşeydi. Bana her kızım dedikleri zaman iyi hissediyordum. Hayatıma birilerini almam çok tehlikeliydi ama bu elimde olan birşey değildi. Gerekirse bizzat kendim korurdum bu aileyi düşmanlarımdan.

Motoruma binip ara gaz verdim. O sıra Serkan Beyler de arabaya binmişti. Onlar önde ben arkada bahçeli bir villaya geldik. Drift atarak bahçeye girdiğimde onların çoktan arabadan inmiş beni beklediğini gördüm. Motorumu park ettikten sonra motordan indim ve kaskı çıkarıp saçlarımı savurdum. Kaskı motorun direksiyonuna takıp anahtarını cebime attım. Serkan beylerin yanına ilerlemeye başladım. Ben yanlarına gelince hep beraber kapıya yöneldik. Defne hanım kapıyı çaldığında kapıyı 50 li yaşlarında bir teyze açtı.

"Hoşgeldiniz çocuklar."

Defne hanım "Hoş bulduk Ayşe teyze."

"Sende hoşgeldin kızım."

"Hoşbuldum Ayşe teyze."

İçeri girdiğimizde ayakkabılarımızı çıkardık. Küçük bir holden geçip salona ulaştık. Salonda aynı benim gibi kızıl saçlı mavi gözlü neredeyse kopyam olan tatlı bir kız vardı. Kız kardeşimin bana bu kadar benzemesini beklemiyordum. Sanırım oda beklemiyordu. Olduğu yerde donup kaldı. Ares yanına gidip omzundan dürtüklemeye başladı.

"Asya? Asya iyi misin? Asya kendine gelsene."

Asya "Oha! Sanki bir an gözümün önünde geleceğim canlandı sandım. Hayaldi galiba."

Defne Hanım "Hayır kızım o senin öz ablan ve gerçek."

Asya "Ne!"

Şoktan çıkıp hızlıca yanıma geldi ve şirince dudaklarını büzüp parmak ucuyla koluma dokundu.

"Sen şimdi benim ablam mısın?"

Yumuşak çıkarmaya çalıştığım sesimle cevap verdim.

"Biyolojik olarak öyleyim."

"Allah'ım lütfen bende ilerde ablam gibi çok güzel ve havalı olayım!" Deyip sarıldı.

İkizlere kanım nedensizce ısınmıştı. Bende hafifçe tebessüm edip Asya'ya sarıldım. Geri çekilince

"Şey ben birden sarıldım ama rahatsız olmadın değil mi? Abla da dedim eğer rahatsız olduysan bir daha demem valla!" Dedi telaşla.

"Şştt sakin ol. Rahatsız olmadım merak etme. Ayrıca bana istediğin gibi seslenebilirsin."

Hafifçe kulağına eğilip fısıldadım.

"Hem sana bir sır vereyim mi? Ben sarılmayı çok severim. O yüzden bana istediğin zaman sarılabilirsin."

"Gerçekten mi?!" Dedi hevesle.

Hafifçe tebessüm edip onaylarcasına kafamı salladım. Yüzünde içten bir gülümsemeyle ve hevesle daha sıkı sarıldı bana. Bende aynı şekilde karşılık verdim.