Marvel high school•Bucky Barnes

17

Bölümleri çok geç atıyorum biliyorum sadece artık kendimde yazacak motivasyonu bulamıyorum. Yorumlar ve okumalar düştü bunun da bölüm atmamamdan kaynaklandığını biliyorum ama elimden geldiğince bölüm yazmaya çalışıyorum.

İyi okumalar.

*günümüz*

Bucky ile konuşacaktım. Onun ile konuşmak için evine gitmiştim. Onu arayıp bir yere çağıracak yüzüm yoktu. Kavga edecektik büyük ihtimalle. Kavga çıkarsa haksız değildi.

Umarım bu sefer Dolores orda olmazdı. Eğer orda olsaydı konuşamazdım.

Beni tekrar sevmesini beklemiyordum. Birine evlenme teklifi etmişken istemezdim de. Sadece beni affetmesini istiyordum.

Kapısını çaldım. Bir süre sonra açıldı. Bu sefer açan Bucky idi. Beni görünce pek tepki vermedi. Kapıda durdu ve konuşmamı bekledi.

"Bucky biraz konuşalım mı?"

Geri çekildi. İçeri girmemi bekledi. Bu beni şaşırtmıştı çünkü beni böylece içeri almasını istemiyordum.

İçerisi biraz sigara kokuyordu. Bucky'nin sigara içtiğini biliyordum tabii ki. Liseden beri içiyordu. Bir ara bıraksa sonra tekrar başlamıştı.

Onu bekledim. Nereye gitçeğimi bilmiyordum. Balkona giderken onu takip ettim. Yarım kalmış bir sigarası vardı. Oturduğunda karşısına oturdum.

"Ne konuşacaksın?"

"Biliyorum bana kızgınsın. Ve haklısın da."

"Ve."

Sigarasını içmeye devam etti. Canım çekmişti ama içtiğimi bilmesini istemiyordum.

"Sebeplerim vardı. Biliyorum giderken haber verebilirdim veya vedalaşabilirdim ama-"

Lafımı kesti.

"Ama yapmamayı tercih ettin."

Sigarası bitmeden söndürdü.

"Beni sevmediğini söyleyebilirdin Y/n. Çekip gitmene gerek yoktu. Ya da babana taşınalım diyip durmana. Annenin işi burda olduğu halde."

Ne diyordu bu? Öyle olmamıştı.

"Ne? Öyle bir şey olmadı. Buradan taşınmak zorunda kaldık. Ben seni seviyordum Bucky. Her zaman seni seviyordum."

Şok olmuş bir şekilde bana baktı.

"Ne? Annen... Annen.."

Annem mi demişti böyle? Öyle mi anlatmıştı ona.

Kahkaha attım.

"Annem mi dedi sana öyle olduğunu? Sen de buna inandın mı?"

Sesin biraz yükseltti.

"Ne yapsaydım Y/n!? Çekip gitmiştin aramalarıma cevap vermiyordun her şey çok mantıklıydı!"

Ben de sesimi biraz yükselttim.

"Hayır öyle değildi! Seni seviyordum ve bunu biliyordun!"

"O zaman neden aramalarıma yanıt vermedin?"

Hala şüpheleniyordu.

"Çünkü gitmiştim, geri dönemezdim ve beni unutmanızı istiyordum."

Güldü. Uzun süre sonra gülmesini görmek o kadar hoşuma gitmişti ki. Hala çok güzel gülüyordu.

"Kendimi bile unuttum ama seni unutamadım Y/n."

Buna bir sigara yakardım işte. Tabi burdan gidince. Kalbime bir şeyler oturtmuştu resmen. Çok kötü hissetmiştim ama gitmek zorundaydım.