Marvel high school•Bucky Barnes

15

Kendimi aştım ve bi bölüm daha yazdım. Yorum yapıp oy verirseniz çok sevinirim. İyi okumalar. 💕💕

*günümüz*

Yavaşça gözlerimi açtım. Dünden sonra otele gelmiştim. Biraz içki ve sigara içmiştim. Sonra da uyuyakalmıştım. Elbisem hala üstümdeydi.

Dünü bir an önce unutmak istiyordum. Çok kötü bir gündü benim için. Her açıdan hoş değildi.

Bir sigara yaktım.

Dün gece düşünmüştüm. Çok fazla. Anneme haksızlık mı yapıyorum demiştim. Ona bu kadar kötü davranmamı hakediyor muydu? Fazla mı abartıyordum. Evet eskiden hoş olmayan şeyler yapmıştı. Ama düzeltmeye çalışıyordu. Ya da bana öyle geliyordu. Ama ben haksız değildim. Değildim.

Loki'ye kötü mü davranmıştım? Bana yardımcı olmaya çalışıyordu. Evet beni aramamıştı. İletişime geçmeye çalışmamıştı. Ama ben de onunla iletişim kurmamıştım. Evet onunla ve herkesle olan ilişkimi bitirmek istediğim içindi. Ama ya o da benimle olan ilişkisini bitirmek istemişse. Ama isteseydi dün yanıma gelmezdi ki.

Ve Bucky. En çok da onu düşünmüştüm. Evet ona zamanında büyük haksızlık yapmıştım. Onu bırakıp gitmemem gerekiyordu. Ama gitmiştim. Çok pişman da değildim.

Tek üzüntüm onun hayatına girip hayatını mahvetmemdi. Öylece çekip giderek.

Ama şu an mutluydu. Dolores onu mutlu ediyor olacaktı ki ona evlenme teklifi etmişti. Onu mutlu eden kişi ben olmak isterdim.

Ve ona kendimi affettirmeyi çok isterdim. Ama aklını karıştırmak Dolores ile olan ilişkisini bozmak istemiyordum. Ya da onu daha çok üzmek. Beni her gördüğünde üzüldüğünü biliyordum.

Kafam çok karışıktı. Tüm bu düşüncelerden kurtulmayı çok isterdim. Biriyle konuşmayı da. Wanda ile konuşmak istiyordum. Ya da Loki. Onu kırmıştım en son konuşmamızda. En çok da Bucky ile konuşmak istiyordum ama en az onunla konuşabilirdim.

Telefonumu elime aldım. Wanda'yı arayacaktım. Elime alınca annemin bana attığı mesajı gördüm.

Annem: Günaydın kızım.

Annem: Dün senin için pek güzel bir gün değildi biliyorum.

Annem: Sana iyi bir anne olamadım ve bu benim en büyük pişmanlığım. Bunu düzeltmek istiyorum. Lütfen bana bir şans daha ver. Ben değiştim.

Annem: Bu akşam yemeğe gelirsen ben ve Adam çok mutlu oluruz. Ve tabii ki Amy. Lütfen gel. Sana da servis açacağım.

Sigaramı söndürdüm. Bi ağız tadıyla sigara içirtmiyorlardı.

Annemin mesajına görüldü atıp bıraktım. Wanda'yı  arasam mı aramasam mı diye düşündüm.  Arasam ne kaybederdim ki?

Numarasını buldum ve çaldırdım. Saat 1 e geliyordu. Uyanmıştır herhalde diye düşündüm.

Telefon açıldı ve bir ses geldi.

"Alo Y/n!"

Dedi neşeli bir sesle.

"Merhaba Wanda."

"Buluşmak ister misin? Biraz konuşuruz."

Beklediğim soru da buydu.

"Evet. Güzel olur."

"Tamam bi saat sonra bizim kafede buluşalım."

Biİm kafe. Hala öyle mi diyordu.

"Tamam görüşürüz."

Dedim ve telefonu kapattım. Yataktan kalkıp hazırlanma vakti gelmişti. Wanda konuşmanın bana iyi geleceğini düşünüyordum. Ve onu özlemiştim. Her şeyi tekrar kenarı koymuştum.