Marvel high school•Bucky Barnes

Veda

Özür dilerim. Gerçekten. Bu kitap hiç istediğim gibi gelişmedi. Komik bir kitap yazmak istedim ama drama döndü. Saçma sapan yerlere gitti ve eminim ki size göre de saçma yerlere gidiyordu. Artık bitirmek istedim çünkü gerçekten çok gereksiz yerlere gittiğini düşünmeye başladım ve bu da yazmamı etkiledi.

Çok üzgünüm çünkü bazı şeyleri anlatmak istediğim gibi anlatamadım. Avengers kulübü, Loki ile ilişkileri, Bucky ile aralarında olanlar, aile problemleri ve gidişini açıklamaya çalışacağım bu bölümde de.

Okuyan, yorum yapan yapmayan, oy veren vermeyen herkese çok teşekkür ederim. İyi ki okudunuz her birinize çok teşekkür ediyorum. Özellikle buraya kadar gelebilen herkese.

Son kez iyi okumalar.

*7 yıl önce*

Her şey harikaydı. Annem, babam Avengers kulübü. Bir kulübe bulmuştuk. Orayı düzenlemiştik. Loki ile çok yakındık. Birbirimizi sevmiyor gibi görünüyorduk atışıp duruyorduk ama şakasındaydı ve ikimiz de bunun farkındaydık.

Bucky. Anlatamazdım. O kadar mutluydum ki onunla. Mükemmel hissediyordum. Harika. Masaldaymış gibi. Flörttük. Öyle bir şey. Sonra bir gün buluşmuştuk. Onun sorunları hakkında konuşuyorduk. Ve içimden ona sarılmak gelmişti. O kadar uzun süre o şekilde durmuştuk ki.

Bugün ise cumaydı. Tatile gireceğimiz için mutluydum çünkü bu hafta sonu kulübemizde hep beraber kalacaktık. Bu akşam Bucky beni evimden alacaktı. Diğerleri ile buluşacaktık.

Eve gelince dejavu yaşamıştım. Bağırış sesleri geliyordu. Bu sefer salondan geliyordu. Çantamı yere bıraktım ve hızlıca salona girdim.

Annem ve babam birbirinden uzaktaydı. Annem bağırmaktan kızarmıştı. Hala bağırıyordu.

"O da geldi bak! Bizim aşkınızı o öldürdü!"

"Anne... Korkuyorum..."

Çok korkuyordum.

"Neyden korkuyorsun! Anlamıyor musun?! Bizim böyle olmamızın sebebi sensin!"

"Laflarına dikkat et kızımla böyle konuşamazsın!"

Babam bir adım öne çıktı. Ellerim ayaklarım titriyordu.

"Senin kızın! Dediğin gibi! Onu evimizde istemiyorum."

Gözümden bir damla yaş düştü.

"Anne... Beni hiç sevdin mi?"

Sesim o kadar titriyordu ki.

"Hayır!"

Dedi. İlk kez bu kadar bağırdığını duydum. İlk kez sesi bu kadar yükselmişti.

"Senden nefret ediyorum! Siktir git!"

Dedi. Gözümden yaşlar düştü.

Her şey aniden oldu. Eline aldığı çerçeveyi bana fırlattığında yanağıma denk gelmişti. Eline gelen vazoyu da aldı ve babam beni kenarı çekince ıskalamıştı.

Babam beni hızlı bir şekilde evden çıkardı. Arabamıza bindik. Şok olmuştum. Evet yanağım acıyordu ama kalbimin açısından hissetmiyordum bile.

"Hey Y/n bana bak."

Çok kötü hissediyordum.

"Kızım. Özür dilerim. Çok özür dilerim."

Babam bana sarılınca gözümden yaşlar dökülmeye başladı.

"Buradan gideceğiz. Her şeyi silip yeni güzel bir hayata başlayacağız tamam mı?"