Marvel high school•Bucky Barnes

13

*günümüz*

Hayatım berbattı. Hayatım her açıdan berbattı. İşimden atılmıştım. İyi ki bir süre bana yetecek birikimim vardı.

Köpeğimi kaybetmiştim. Ve bu beni yıkmıştı. Kabus görüp duruyordum. Panik atağım başlamıştı. Psikolojik açıdan çok kötüydüm. Hap kullanıyordum.

Annemle ise eskisine dönmüştük. Yine konuşmuyorduk. Yani küs değildik. Kavgalı da. Sadece konuşmuyorduk. Annem ile orayı terk ettiğimden beri hiçbir zaman eskisi gibi olmamıştık ve hala öyleydik.

Şimdi ise annem arıyordu ve bu beni endişelendirmişti. Biz konuşmazdık ki.

"Anne?"

"Y/n nasılsın?"

Sesi pek iyi değildi. Yani Sanırım.

"İyiyim. Sen?"

Derin bir nefes aldı.

"Bunu bilmen gerektiğini düşündüm."

Artık daha çok heyecanlanmıştım.

"Neyi?"

Derin bir nefes aldı. Telefondan bile duyuluyordu. 

"Ben evleniyorum kızım. Bu günde Yanımda olursan çok sevinirim."

Şok olmuştum. Soğuk terler akıtmaya başlamıştım.

"Bilmem gerektiğini mi düşündün? Haber verdiğin için sağol anne!"

"Biliyorum biraz geç haber verdim."

Geç mi!? Erken bile vermişsin.

"Anne sen ciddi misin?"

"Kızım-"

Derin bir nefes aldım. Sakin kalmaya çalışıyordum ama bu durumda nasıl sakin kalabilirdim ki.

"Anne sana inanmıyorum. Bu kararı bana sormadan verebildiysem düğünü de bensiz yapabilirsin bence."

Dedim ve telefonu yüzüne kapattım. Koltuğa yavaşça oturdum ve telefonu kenara bıraktım. Elim ayağım titriyordu. Gözlerim dolmuştu.

Annem gerçekten bana bu kadar mı değer veriyordu.

Telefonumun ard arda çalmasına dayanamadım ve telefonu kapattım. Annem yine beni umursamamıştı. Beni unutmuştu.

Koltuğa uzandım ve gözlerimi kapattım. Gözümden bir damla taş düştü. Kendimi üzmemem gerekiyordu. Üzmemeliydim. Bu yüzden üzülmemeliydim.

Gözlerimi açtığımda hava çoktan kararmıştı. Saate bakınca gece üç olduğunu fark ettim. Telefonumu açtım. Bildirimlere baktığımda annemden arama ve mesajlar vardı.

Annem: Eğer gelmek istersen iki gün sonra saat 7 de

Annem: Seni orda görmeyi çok isterim.

Annem: Bu beni çok sevindirir.

Annem: Biliyorum sana karşı hiçbir zaman bir anne gibi davranmadım ama ben değiştim.

Annem: Bana bir şans daha verir misin kızım

Kanma Y/n kanma. Bunlara tekrar kanamazsın. Sakın kanma.

*iki gün sonra*

Bir otele yerleşmiştim. Bu sefer birkaç gün burda kalacaktım. Geçmişe perde çektiğim için burda kalıp kalmamayı takmıyordum. Akşamki düğüne hazırlanıyordum.

Siyah basit bir elbise giydim. Uzun kolluydu. Olabildiğince uzun kollu giyinmeye çalışıyordum zaten artık.

Çok süslenmeyecektin çünkü ona değmezdi. Benim gelip gelememem de o kadar önemli değildi bence onun için.