Yetişkin içerik mevcut.
Savaş ve barışın içinde döndüğü bir dünya. Korkuyla kaplanmış bir kalbin intikam arzusu.
Aile, aşkın, ekibin ve en önemlisi alınacak intikamın derin hikâyesi.
Karanlık, bir gün aydınlığa bürünecek, kalplerimizi vurduğu ışığ...
Karşımda; tavana asılı, tüm derisi yüzülmüş çırılçıplak bir ceset duruyordu. Biraz daha dikkatli baktığımda cesedin geçen gördüğüm ağzı bağlı kız olduğunu fark ettim. Kanın, kalbinden akıp ayak parmaklarına süzülüşüne acıyla tanık oldum. Siyah saçları kana bürünmüş, omuzlarına yapışmıştı. Gözleri açıktı fakat yuvalarında değildi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Benim suçumdu!
Bu kızın ölmesi benim suçumdu! James bana göz dağı vermek için zavallı kızı kurban seçmişti.
James bana dönük bir şekilde tepkimi ölçtüğünü belli ediyordu. Darmaduman olduğumu görmüştü. Güçlü görünmeliydim, ama güçlü değildim. Benim yüzümden ölen kaçıncı çocuk olmuştu bu?
Canını kaybeden kaçıncı masum?
James'in elinde olan elimi hızla çektim. Cesede daha fazla bakmaya dayanamayıp kendimi geniş kapıdan dışarı attım. Midem bulanıyor, başım dönüyordu. Gözyaşlarım benden bağımsız bir şekilde akıyor, önümü görmemi zorlaştırıyordu. James hemen arkamdan gelerek bir şeyler söylüyordu. Sürekli konuşuyordu ama ne söylediğini anlayamıyordum. Hiçbir şey anlamıyordum. Nefes almam zorlaşıyordu.
Belki de geçmişim benimle oynamaya başlıyordu. Şu an onu yenmeye çalışıyordum ama yenemiyordum. Yenilen ben oluyordum.
Şok geçirmiş durumda; ellerimi şakaklarımda birleştirerek kendi etrafımda dönmeye başladım. Ne yaptığımı daha doğrusu ne yapacağımı bilmiyordum. Beni izleyen adama dönüp "Lütfen beni buradan götür." dedim.
Sesim çok aciz çıkıyordu ve ben dayanamıyordum.
***
Cesedi gördüğüm günün üzerinden iki gün geçmişti. Sadece iki gün. Her an, her saniye gözlerimin önüne gelen çıplak bedeni, oyulmuş derisi, gözleri, saçları ve bunların yanında duyduğu acı beni mahvetmekteydi. Ben de her defasında onunla acı çekiyor gibi oluyor küçük kızın sesini duyuyordum. Düşlerime giren görüntüleri mutluydu, bir süre sonra ise mutsuz. Benim yüzümden olduğunu haykırıyordu. Evet benim yüzümden, lanet olsun gerçekten benim yüzümden! Nasıl bir insandım ben? O kıza daha dokunmadan, tanımadan canından etmiştim. Bu evren ne zaman gülecekti yüzüme? Soruyu sorduğum an anladım acı gerçeği; evren beni sevmiyordu, ben ise ondan nefret ediyordum.
***
"Arya?" Duyduğum rahatlatıcı sesle arkama döndüğümde yirmi beşli yaşlarda bir oğlan gördüm karşımda. Fakat yüzü belli değildi. Silik gibiydi. Görebildiğim yalnızca saçları ve gözleriydi. Koyu kumral saçları yanlardan tıraş edilmiş, ortada kalanlar ise hafif dağınık ve kıvırcıktı. Koyu bakan yeşil gözleri gözlerimde dolaştı. Yüzü belli olmamasına rağmen bana hissettirdikleri çok güçlüydü. Onu tanıyan bir tarafım heyecanlanmıştı. Sanki uzun bir zamandır onu görmek istiyor gibiydi.
