"အပြာရောင်! အပြာရောင်ကဘယ်သူလဲဟ"
ဆော့ဂျင်သူ့ကိုယ်သူပြန်ကြည့်ပြီးမျက် မှောင်ကြုတ်သွားသည်။
"ဂျင် မင်းကိုပြောနေတာမဟုတ်ဘူးလားဘယ်ကအပြာရောင်လဲ"
"အေးလေ ငါအပြာရောင်လည်းမဝတ်ထားပဲနဲ့ကို"
"ဂျင် မင်းဘေးကတစ်ယောက်"
ဂျီမင်းပြောမှသူ့ဘေးကကောင်လေးကိုကြည့်မိလိုက်ရာ အပြာရောင်အကျီလေးကိုဝတ်ဆင်ထားသူ။
"ဟာ ဒီဦးလေးကြီးအသက်ကြီးပြီးတော့မျက်လုံးတွေပါမကောင်းတော့တာလား"
ပြောပြီးမကျေနပ်ကာဂျောင်ကုရှိရာအောက်ထပ်သို့ဆောင့်အောင့်ကာဆင်းလာတော့သည်။
"ဦးလေးကြီး"
"အင်း"
"ဒီမှာသေချာကြည့်ကျွန်တော်ဘာအရောင်ဝတ်ထားတာလဲလို့"
"အညိုရောင်လေ"
"အဲ့တာကိုဘာဖြစ်လို့အပြာရောင်လို့ပြောလိုက်တာလဲ အပြာရောင်က ကျွန်တော့်ဘေးကတစ်ယောက်လေ ကျွန်တော့်ကိုဘာလို့ သူများနဲ့မှားပြောရတာလဲလို့"
"မှားပြောတာမဟုတ်ပါဘူး"
"မှားပြောတာမဟုတ်ရင်ဘာလဲ"
"ကိုယ်ကအပြာရောင်ဝတ်ထားတဲ့ကောင်လေးရဲ့ဘေးကအညိုရောင်အကျီ်လေးနဲ့တစ်ယောက်လို့ပြောမလို့ပါ"
"ဟမ်!"
"Woohooဆော့ဂျင်လေးဂျင်းမိသွားပြီဗျို့!!"
ဂျီမင်းမှလှမ်းကာစလိုက်ခြင်း။
"မြန်မြန်စိတ်ဆိုးပြေလိုက်ပါတော့ဗျို့!!!"
''ဆော့ဂျင်!ဆော့ဂျင်!ဆော့ဂျင်!ဆော့ဂျင်!"
သူ့နာမည်ကိုအကျယ်ကြီးအော်နေကြပြီးစိတ်ဆိုးပြေဖို့်တိုက်တွန်းနေသူတွေကို
"ဟာ ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ ရှူးတိုးတိုးအဆောင်မှူးကြားသွားမယ်"
"ကိုယ်အဆောင်မှူးကိုခွင့်တောင်းပြီးပါပြီ"
နှစ်ယောက်ထဲကြားနိုင်လောက်တဲ့အနေအထားအထိကပ်လိုက်ပြီးခပ်တိုးတိုးလေးပြောလာသူကြောင့်ဆော့ဂျင်ခန္ဓာကိုယ် လေးတုန့်ကနဲဖြစ်သွားရသည်။
