Meetingထိုင်ခါနီးမှကြားလိုက်ရတဲ့သတင်းကြောင့်ဂျောင်ကုတစ်ယောက်Meetingမထိုင်နိုင်တော့ပဲထယ်ယောင်းကိုလွှဲပေးခဲ့ကာအိမ်သို့အမြန်ပြန်လာခဲ့ရတော့သည်။
"ဂျောင်ကုစိတ်အေးအေးထားပြီးကားကိုသတိထားမောင်းအုံး ငါMeetingပြီးရင်လာခဲ့မယ်"
ထယ်ယောင်းပြောစကားကိုခေါင်းညိမ့်ပြပြီးသာတုံ့ပြန်ခဲ့သည်။စိတ်ကတော့ဘယ်လိုမှမအေးနိုင်။
Meetingစရန်5မိနစ်အလို~
Ring...Ring...Ring...
"Hello ဦးလေးကြီး"
"အင်းကြားတယ်ပြော"
"ကျွန်တော်အခုဦးလေးကြီးဆီလာလို့ရလား"
"ကိုယ်အခုMeetingရှိတယ်ပြီးတာနဲ့ကိုယ်ပြန်လာခဲ့မယ်လေ ဘာလိုချင်လို့လဲကိုယ်ဘာဝယ်ခဲ့ပေးရမလဲ"
"ဘာမှမလိုချင်ပါဘူးကျွန်တော်မပြန်ခင်ဦးလေးကြီးရဲ့မျက်နှာကိုမြင်ချင်လို့"
"ဘာပြောတယ်"
"Appaနဲ့Ommaလာခေါ်လို့ပြန်ရတော့မယ်လေဦးလေးကြီးကလည်းမသိတာလည်းမဟုတ်ပဲနဲ့"
"နေပါအုံးအဲ့လောက် မြန်မြန်ပြန်ဖို့လိုလို့လား ဒီမှာမနေကြတော့ဘူးလား"
"ဟုတ်တယ်Appaရဲ့အလုပ်ပေါ်လာလို့ချက်ချင်းပဲပြန်ရမှာ"
"မင်းကပြန်လိုက်ချင်ပြီလား"
"အင်းပြန်ချင်နေတာကြာပြီ ဒါပဲဦးလေးကြီး!"
Ti~
ဆော့ဂျင်ဘက်ကဖုန်းချလိုက်ပြီးတာနဲ့ဂျောင်ကုMeetingခန်းဘက်ကိုတောင်ခြေဦးမလှည့်နိုင်ထယ်ယောင်းကိုအကျိုးအကြောင်းပြောပြပြီးလက်လွှဲခဲ့ရသည်။
စာမေးပွဲတွေဖြေပြီးလို့ဆော့ဂျင်ရဲ့မိဘတွေရောက်လာသည်ဆိုကတည်းကဂျောင်ကုညဘက်ပင်ကောင်းကောင်းအိပ်မပျော်နိုင်။ဘယ်အချိန်ဆော့ဂျင်ကိုပြန်ခေါ်သွားကြမလဲသူဘယ်လိုတားရပါ့မလဲဆိုသောအတွေးများကြောင့်ပင်။
~~
"နောက် မှပဲအေးဆေးလာခဲ့ပါ့မယ် သားကိုဂရုစိုက်ပေးခဲ့ကြလို့တကယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
