ÇUKUR ~Akın Koçovalı~

14

Gelin, odasında, elinde bir silahla ölü halde bulunduğunda Yamaç delirmemek için kendini zor tutarken, Karaca kaosun tadını çıkarıyordu.

Düğün gecesi ölen gelinin haberi son hızla yayılmaya devam ederken , afganlar kafayı yemişti. Savaş yanıbaşlarındaydı...

"Yasmin!"

Abisi kızın cansız bedenine koşarken Yamaç eliyle yüzünü sıvazladı. Kızın intihar ettiği belliydi.

"Aptal töreniz bugün ömrünün baharında olan bir kızı ayırdı hepimizden. "

"Hayır!" Diye haykırdı afganların lideri. "Yasmin bunu asla yapmazdı. Siz yaptınız. Bir şekilde yaptınız bunu!"

"Abi" dedi meke, yamaç'a sokularak."kamera kayıtlarına baktık. Kız intihar etmiş."

Adam sinirle Meke'nin üzerine yürürken, Yamaç itti onu.

"Kaybımız için çok üzgünüm ama işlemediğimiz bir günahın bedelini ödemeye niyetimiz yok."

Afgan lideri nefret dolu bir ses tonuyla konuştu.

"Bu burada bitmedi."

Daha sonra adamlarını alıp çukuru terk etti.

O sırada Yamaç, Akın'ı karşısına almıştı.

"Bu kız seni seviyordu Akın. Bunu yapması imkansız."

Akın ifadesiz gözlerle amcasına bakmayı sürdürdü.

"Belki de benim onu sevmediğimi biliyordu ve beni sevmediğim biriyle yaşamak zorunda bırakmak istemedi."

Yamaç kaşlarını çattı. Nasıl bu kadar rahat olabiliyordu?

"Sen hiç mi üzülmüyorsun bu zavallı kıza?"

Akın bu soru karşısında derin bir nefes verip ayağa kalktı.

"Şu anda ne hissettiğimi anlayamazsın amca"

Tam arkasını döndüğü anda amcası yine yapacağını yaptı.

"Doğru. Daha sen bile ne hissettiğini anlayamazken benim anlamam haksızlık olurdu."

İmayla söyledikleri Akın'ın öfke nöbetini tetiklerken, Akın kendini sıktı. Hiç bir şey söylemeden ayrıldı oradan.

Çok sıkılmıştı artık bu saçma imalardan.

"Bebe savaş kapının eşiğinde."

"Off biliyorum abi! Biliyorum..."

Cumali yine tuhaf bıyık hareketini yaptı. Ne kadar savaş çıksın istemiyor olsa da, içinde bir yerlerde aksiyona aç bir taraf vardı. Hiç doymuyordu.

_________

Açelya'nın Anlatımıyla;

Donuk bakışlarım tavana yönelmiş ve oradan hiç ayrılmamıştı.

Ellerimde kan vardı. Uzun zaman sonra tekrar...

Birisi arkamdan vuran sevgilimin, birisi de suçsuz olduğunu iddia eden bir genç kızın...

Bir anda kapı kırmak istenmişçesine açıldığında , yerimden doğruldum. Bu Akındı ve gözlerinde yakıcı bir öfkeyle bana doğru geliyordu.

"Ne yaptın sen?"

"Sizin deyiminizle 'yapmam gerekeni"

Hızla adım atıp tam dibimde durdu. Sırtım hızla duvarla buluşunca acıyla inledim. Ama asla geri adım atmadım.  Kollarım güçlü ellerinin arasında ezilirken dişlerimi sıktım.