ÇUKUR ~Akın Koçovalı~

10

Bu bölüm müziği. Medya da ki şarkının da eve girdiklerinde çaldığını hayal edin

Açelya, içinde küçücük bir umut dışında, hiçbir şey barındırmayan gözleriyle yatağın karışısında ki duvara bakıyordu. Aslında içinde ki umut küçük değil fazlasıyla  büyüktü. Ama korkusu daha da çoktu. Kardeşinin kan içinde yerde yatan bedeni gözünün önünden gitmiyordu.

Yatağın kenarında oturduğu yerde, ileri geri sallanmayı bırakıp ellerine baktı. Kan. Bir sürü kan vardı. Bir çok kez gözlerini kapatıp açtı belki giderler diye. Delirdiğini düşündü , halüsinasyon gördüğünü düşündü. Bir anda unuttu her şeyi. Kardeşinin kaçırıldığını sonra da vurulduğunu unuttu. O yüzden bu kanların gerçek olduğuna inanamıyordu. Ama gerçekti. Şu ana kadar yaşadığı her şeyden çok gerçekti.

Annesinin kanlı yatağından, sokağın ortasında, ablasının bacaklarından süzülen kanlardan.

Sonra yeniden aklına geldi teker teker tüm yaşadıkları. Hani ölünce tüm hayatı bir film şeridi gibi geçer ya gözünün önünden, o ölmemişti ama aynı şeyi yaşıyordu şu an. Yaşadığı son dakikalar da yerine yerleştiği de boğazında ki yumru daha da büyüdü.

Ağlayamıyordu bir türlü. Önce gözleri doluyordu, sonra eski haline geri dönüyordu. Bir türlü düşmüyordu yaşlar.

Kapının açılmasıyla başını çevirdi. Akın'a umutla baktı. Ayağa kalktı. Çocuğa doğru yaklaştı. Bu sırada Akın da ona doğru bir kaç adım atmıştı.

"Ne oldu? Aramadılar mı hala? "

Akın başını yavaşça iki yana salladı.

"Doğru söyle Akın. İyi dimi kardeşim?"

Akın kaçırdığı gözlerini tekrar kızın gözlerine çevirdi. Ona ilk defa adıyla hitap etmişti.

Bu sefer yaşlar teker teker akıyordu. Ama istemsizce.

Yakalarından tuttu. Şimdi düpedüz ağlıyordu.

"Bir şey söylesene!"

Akın'ın aklına babasının öldüğü an gelmişti. O da bağırmıştı böyle amcasına. Bir şey söylemeçi için. Babasının iyi olduğunu söylemesi için defalarca bağırmıştı.

Gözlerini sıkıca yumdu. Zor da olsa sarıldı kıza. Hala debeleniyordu kollarının altında ki. Yavaşça yatağa oturttu.

"Şşşş. Sakin ol. İyi olacak kardeşin. Merak etme."

"İyi olacak değil mi? Ozan iyi olacak. Ölmeyecek"

Akın başını sallayıp, kollarının arasında ki kızın saçlarını okşadı. Zordu biliyordu.

Kızdan ayrılıp üzerine baktı. Onunda üzerine kan bulaşmıştı. Sonra Açelya'nın tişörtüne baktı .

"İstersen çıkar üstünü. Bir temizlen. Üstün başın kan" dedi sakince.

Açelya yavaşça üzerine baktı. Sonra ellerine. Akın dolaptan bir tişört çıkartıp yatağın üzerine bıraktı ve giyinmesi için odadan çıktı.

O sırada telefonu çaldı.

"Ne yaptınız Celasun? Durum nasıl?"

"O daha belli değil de , Yasmin..."