disfruto, hyunin.

bir.

Bembeyaz bir teni, eşsiz gözleri ve uzun ince parmakları vardı. Neden bilmiyorum ama bakışları derin ve baştan çıkarıcıydı.

Eskiden ona karşı hissettiklerimin sadece kardeşlik duygusu olduğunu düşünürdüm. Yıllar geçtikçe bazı şeyleri idrak etmem kolaylaştı.

O kadar güzel ki, onu saatlerce izleyebilirim. Benimle konuşmasını geçtim, habersizce onu incelemek, yanımda olduğunu bilmek, kokusunu duymak bile huzurlu hissettiriyor.

İçine kapanık biri nasıl bu kadar iyi hissettirebilir ki birine? Nasıl soğuk baksa bile içini ısıtabilir? O yapıyor.

Sesini beğenmediğini bu yüzden konuşmaktan kaçındığını söylemişti.
Sesinin bana huzur verdiğini bilse, yine konuşmaktan çekinir miydi acaba?

O geceyi hatırlıyorum. Babam elinden tutmuş, evimize getirmişti.
"Hyunjin, yeni kardeşin." demişti. 9 yaşındaydım, yine de seni kardeşim olarak görmemiştim. İzin veremezdim, aşıklar olmalıydık.

Hala o günkü gibi bakıyorsun Jeongin. Hala aynısın, duruşun, sesin, bana hissettirdiklerin bile, ki onlar, anlatamayacağım kadar güzeller.
Senin de bana karşı aynı şeyleri hissetmeni o kadar çok isterim ki Jeongin. Senin gibi birinin beni sevmesi, ne kadar büyüleyici öyle değil mi?

Çok güzelsin Jeongin, ilk günkü gibi.

Hala gözlerinde, ilk günkü doğallığı görebiliyorum. Gözlerin yıldızlardan daha parlak, akan bir sudan daha berrak.
Keşke sahip olduğun güzelliklerin sadece bana özel olsa. Başkalarının görüp kötüye kullanmasından öyle korkuyorum ki.

Varlığım sürece yanında olacağım, yemin ederim. Ne annen, ne de baban olmayacağım. Hep elinden tutacağım. Çökmene izin vermeyeceğim. Beni, bizi bırakmana izin vermeyeceğim.
Sen de benim elimden tutacaksın bir gün, biliyorum. Ve ben o günü iple çekiyor olacağım, sevgilim.

Yaşantı yordu seni, biliyorum. Ama bir gün varlığımı hissettireceğim sana. Sayemde gözlerindeki bahçe yeniden yeşerecek.
Geç kalmamayı diliyorum sadece sevgilim. Sana geç kalmamayı.

Kardeş olabiliriz, üzgünüm ama bu bir engel değil. Ben üvey kardeşimden hoşlanıyorum. Hem de çok.