Jillian Robredo x Reader (One-Shots)

Pasasalamat at Mensahe

kumusta, mga kasama! just wanna take this chance na magpasalamat sa inyong lahat.

all the comments, the votes, pati na rin sa mga new followers na na-gain ko from writing this book; sobrang maraming thank you sa inyo. :'D

gaya nga ng sinabi ko, i only started this to self-indulge, for my own entertainment, for my escapism, to feed my kabaklaan lols. bonus na lang na may iba ring nag-enjoy/nage-enjoy <3

hindi man ako maka-respond/nagre-respond sa mga comments niyo isa-isa, please know i truly appreciate each and everyone of you (even the lowkey threats haha XD)! overwhelmed lang din siguro ako sa support haha, but in a good way!

laking epekto rin nito sa motivation kong magsulat pa, kaya nakatutuwa kayong lahat!

isa pa, alam nating may nagbabadyang kadiliman sa hindi kalayuan. pero this is just another day for all of us, okay? we continue to resist, to fight head on. nakatatakot, oo, pero hindi rin kasi natatapos ang struggles natin kahit sino pa ang maupo.

hindi ko pa rin siya kinikilala, at kailanman ay hindi ko kikilalanin. at gusto ko lang din kayong paalalahanan na hindi si Atty. Leni Robredo ang saving grace natin. naging simbolo siya ng ating pag-asa, pero ang pag-asa na ito ay matagal nang nasa mga puso natin. kailangan lang pukawin.

siguro ang gusto ko lang sabihin ay 'wag panghinaan ng loob. siguro nga ay hopelessness and feeling defeated and exhausted are the most prominent emotions at the moment, i'm not taking that away for i, too, feel the same. pero ngayon natin mas kailangan lumaban, now more than ever.

it's easier said than done, pero i'm hoping you keep the fire of the revolution burning. hindi sigurado ang kaligtasan lalo na sa mga susunod na araw, pero ang nagmamahal ay hindi umaatras. bagkus, lalong pinaglalaban ang minamahal. paminsan din ang nagmamahal ay nagsa-sakripisyo.

marahil nga i am asking for too much, pero kung nagawa natin ang mga malakihang mobs noong kampanya, ano ang pumipigil sa atin na sumali sa mga protesta?

wala nang magagawa pa ang pag-cope by shouting "Ang Presidente" chant in public, kasi there's no reason to dwell on the past anymore. the only way is moving forward. the only way to oust a fascist dictator is by pushing back. it's in our hands now.

hindi tayo pare-parehas ng antas ng kamulatan, pero a wise man once said na wala raw maliit o malaking kontribusyon. basta para sa rebolusyon, malaking bagay na ito.

lahat tayo may parte na pabagsakin ang rehimen na ito.

hindi ito paaabutin ng anim na taon, kasi ngayon pa lang, patatalsikin na natin sila.

mahaba-habang byahe pa, pero kung sa'ng parte ka man sumampa, hindi ka nag-iisa.

sama-sama tayo sa laban na ito, para sa ating bansa, para sa mga martir na nag-sakripisyo para sa ating lahat, para sa mga patuloy na ginigipit ng mga naghaharing-uri. pananagutin natin ang mga may sala! walang susuko!

so get mobilized, educate yourself further, join NDMOs, continue holding the line, defend press freedom, stand with militants. i promise you, you are not alone.

please stay safe lagi't-lagi! magpatuloy ka lang, bakla! <3

asking you to keep on keeping on my fellow Jill simps and always yours in struggle,

whatnothisisnotme