Lascivious Series #3: Drive Me Crazy (COMPLETED)

Chapter 24

"Phoenix!" tili ko nang maramdaman ko na naman ang pagkabuhay ng alaga niya sa loob ng perlas ko.

"I still want another round, Love. I wanna make love with you again and again until I make you scream my name." mapang-akit niyang sabi kaya napatili na naman ako at hinampas siya sa dibdib.

Tumawa naman siya sa tapat ng tenga ko na nagbigay ng kakaibang kiliti sa akin. Hindi ko maiwasang manginig sa naging paggalaw niya sa ibabaw ko.

"I love you so much, Yell. I really do." bulong niya sa tenga ko bago hinugot ang alaga niya sa loob ko.

Ramdam ko ang pagpanhik ng init sa magkabilang pisngi ko. Napakagat ako sa ibabang labi ko at napaiwas ng tingin sa kanya.

Ilang sandali lang ay bumalik siya sa pwesto ko. Nakasuot na siya ng track pants ngunit walang kahit anong pang-itaas.

Binuhat niya ako na parang pang-kasal at kinuha yung shirt niya na nakapatong sa isang tabi kahit pa buhat niya ako. Ni hindi man lang siya nag-abala na mag-suot ng pang-itaas.

"I am tired, Phoenix. Please let me rest." I said as I tightened my clasp on his neck.

"Nah. I won't force you to do it again if you don't want to." sabi niya sa malambing na tono.

Naglakad siya papunta sa sala at umupo sa sofa. Kinandong niya ako at isinuot sa akin ang shirt na hawak niya.

Marahang inayos niya pa ang buhok ko at binigyan ako ng magaang halik sa labi.

Napakagat ako sa ibabang labi ko at napatitig sa kanya.

To be honest, Phoenix is almost perfect. Kahit hindi siya pala-ngiti at pala-salita, he is really a man of dreams. Hindi siya maco-consider na red flag.

He never abused me physically or mentally. He never disrespected me as a woman.

He never cheated on me. I guess?

Kung tutuusin, ako ang gumawa ng sarili kong paghihirap simula't sapul. Ako ang madalas na nakakasakit sa kanya. Ako ang nagiging insensitive.

For the past years, he treated me like his queen.

Hindi niya ko pinagsalitaan ng hindi maganda. Mas pinipili niya palagi na manahimik at akuin ang lahat kahit ako talaga ang problema.

My chest tightened. Nararamdaman ko na rin ang pag-init ng magkabilang gilid ng mga mata ko.

"Why? Are you okay? Did I hurt you again?" dire-diretsong tanong niya sa akin at kita ko ang pag-aalala sa mga mata niya.

Umiling lang ako at sumiksik sa dibdib niya.

Namayani ang katahimikan at nanatili lang kami sa ganoong posisyon.

"Can I ask you something personal?" mahinang tanong ko sa kanya habang pinipisil ang kamay niya na nasa kandungan ko.

"What is it?"

"Can you tell me what happened to you after you left me 5 years ago?" alanganin kong tanong sa kanya.

Walang mababakas na kahit anong emosyon sa mukha niya. Tinitigan niya lang ako bago sumilay ang malungkot na ngiti sa mga labi niya.

"I had no intention leaving you, Yell. Heck, I was even scared to get my eyes off of you." natawa siya ng kaunti. "But everything started to get out of my hands. I...I just had to do it for your own safety." sabi niya at binigyan ako ng magaang halik sa noo.

Nakatitig lang ako sa kanya. Pinagsalikop ko ang mga kamay namin dalawa.

"Some of our relatives wants us dead. Gusto ng ibang Vallejo na patayin kami. Kahit ang nag-iisang babaeng pinsan ko, they want her dead just because she's a woman. As everyone knows, ang magkaroon ng babaeng anak sa angkan ng mga Vallejo ay isang malaking kasalanan o sumpa sa mga mata ng mga naunang henerasyon."

"At ang umibig sa babaeng hindi naman nakatakda para sa mga lalaking tagapag-mana ay isa sa mga pinipigilan nilang mangyari." nakita ko ang pagguhit ng pait sa mga mata niya.

"Phoenix..."

"They wanted to kill you, Yell. I was so fucking scared that time. Sa unang pagkakataon, natakot at naging literal na bobo ako sa mga desisyon ko. I don't want to lose you. I don't want to make your life miserable and fucked up just like mine." he said.

And for the first time, I saw his tears falling from his eyes. Looking so hurt and devastated.

"After almost a year hiding with my younger cousin, they found us. We were almost got killed. Kung hindi pa dumating ang iba namin pinsan, paniguradong ibabaon kami sa lupa ng humihinga."

Napayakap ako ng mahigpit sa kanya at hindi ko napigilan mapaiyak na rin.

"I'm sorry, Phoenix. I'm sorry." paulit-ulit na sabi ko habang humihigpit ang yakap sa kanya.

"Sshh."

"You suffered a lot, but I only gave you pain and harsh words. I'm really sorry. I don't deserve you, Phoenix."

"You don't have to say sorry, Yell. You're the only woman who deserves me. You're the only woman whom I want to spent the rest of my life with. I mean it. I really do." malumanay niyang sabi.

Kumirot ang dibdib ko sa sinabi niya.

"Will you still say that kapag nalaman mo ang sikretong tinatago ko sa loob ng ilang taon? Will you still say that kapag nalaman mong wala akong kwenta at pabaya akong babae?" sabi ko sa kanya at inangat ang tingin sa kanya.

Hilam na ng luha ang mga mata ko. Ni hindi ko na siya maaninag dahil sa mga luhang walang tigil na umaalpas sa mga mata ko. Pinunasan ko ng marahas ang mga luha ko.

"What do you mean?" salubong ang mga kilay niya ngunit bakas pa rin sa mga mata niya ang pag-aalala.

"I have something to tell you. I think, this is also the right time to say this to you. Hindi na kaya ng konsensya ko na itago pa sa'yo 'to. You deserve to know the truth, Phoenix. After this, I still want to know if you can still accept me or loathe me for the rest of your life." sabi ko sa kanya.

Napangiti ako ng mapait. Napapikit ako ng mariin bago sabihin sa kanya ang bagay na iyon.

Dumilat ako at tumitig muli sa kanya.

"I was pregnant with you, Phoenix. I had a miscarriage. I lost our baby dahil wala akong kwentang ina. Naging pabaya at makasarili ako. I don't deserve your love. I don't deserve to be happy because I am a selfish woman." napahagulgol na ako.

Napatakip ako sa mga mata ko dahil hindi ko kayang makita ang galit sa mga mata niya.

I guess, this will be the end between us. He will hate me. He will leave.

And this time, he won't ever come back for me.