Tokyo Revengers / Paralel Evren

0.4

~Hanma~

Şu an bana sövdüğünü hissediyorum... Ama onunla konuşmam lazım. İlk defa birine iyilik yapıyorum, şaka gibi.

"seninle konuşacak hiç bir şeyim yok, yarım akıllı!" bir de bana yarım akıllı diyor. Bende bu çocuğu akıllı sanıyordum.

"istersen şimdi gidebilirim ama gidersem, sen kaybedersin." öfkeli bakışları birden anlamaya çalışan bakışlara dönmüştü ama her an saldırabilirdi. Banka tekrardan oturdu. Biraz daha sakinleşmişti.

Lan ben ayakta kaldım!

"tamam ne söylemek istiyorsan söyle, dinliyorum" gerçekten neden yardım ediyorum bilmiyorum ama içimden bir ses ona ihtiyacım olduğunu söylüyor. Belki bu yüzden onu eğlenceli biri olarak görüyorum.

Neyse konumuza dönelim, çok düşündüm

"okuldan atılmak istemiyorsun, anladığım kadarıyla değil mi?"

Derin bir nefes aldı, düşünüyor gibiydi. Acaba neden atılmak istemediğini mi söyleyecek yoksa tersleyecek mi?

"neden merak ediyorsun?"

Elimi enseme attım, hafif kararmış olan gökyüzüne baktım.

"aslında cevabının biliyorum bu pek soru sayılmaz. Okuldan atılmak istemediğini çok belli ediyordun."

Kafamı tekrardan ona doğru indirdim. Takemichi'nin bu yüzünü ilk defa görüyordum. Yani sürekli olarak kavga eden agrasif birine benziyodu ya da bana öyle davranıyordu. Bende ilk defa birine iyilik yapıyorum galiba, o yüzden bende biraz değişik davranıyorum. Sakin bir şekilde konuşmaya başladı.

"Ne demek istediğini anlamadım? Okuldan atılmak istemediğim için mi beni şikayet ettin? Benden intikam felan mı almaya çalışıyorsun?"

Gülmeye yani bir nevi sırıtamaya başladım. Bu çocuk sadece güçlü mü yani biraz beynini kullansa, olmaz mı?

"İşleri zorlaştırıyorsun Takemichi. Bu kadar saf olamazsın. Ben şikayet etmesem bile müdür seni okuldan atıcaktı? Haksız mıyım?"

Galiba şimdi biraz olsun anladı yaptığımı. İlla açıklamam lazım bu çocuğa. Ayağa kalkıp bana baktı ve sırıtmaya başladı.

"şimdi sen bana yardım mı ettin yani? Komik olma zaten atılacak birini şikayet ettiğini savunup kendini mi koruyorsun? Bu bir savunma mı?"

Dediği üzerine kendimi tutamayıp kahkaha attım.

Yemin ederim mal bu çocuk!

"Hiç bir şey anlamamışsın, ya sen bu yaşa kadar nasıl geldi-"

Cümlemi bitiremeden tekrar gülmeye başladım. Bu çocuk bei eğlendiriyor gerçekten. Okuldan atılımasını istemiyorum okulda da güldürsün beni, lütfen. Sinirlenmiş gibiydi. Anında cevap verdi.

"Komik misin sen? Ne boş insansın. Anana acıyorum, sana nasıl bakmış bu kadın. Gidip elini öpmek lazım."

Anamda bana dayanamadı ki. Kadın benden nasıl bıkmışsa yan evden daire satın alıp beni oraya tıktı. Neyse bu da benim işime geldi.

Bir anda suratım düştü.

"Anamı karıştırma şimdi. Bak anlamıyorsun zaten bir kere anlatıcam dikatli dinle."

Omuzundan tuttum az önce kalktığı banda tekrardan oturtum onu. Kollarını göğüsünde birleştirerek bağladı, dik bir pozisyon aldı ve bana doğru baktı.

"heycanlandın galiba, söyle hadi bekliyorum."

Şöyle yapıştırıcam bir tane!

Derin nefes aldım ve konuşmaya başladım.

"Bak Takemichi. Müdür sana sinirli olduğu için seni zaten atıcaktı okuldan. Ben seni şikayet ederek seni atma gerekçesine benim şikayetimi yazdı. Şimdi eğer teklifimi kabul edersen şikayetimi geri çekerim. Böylece sen de okuldan atılmazsın. Çok basit."

Dediğimi kabul edecek gibi bakıyordu. Kollarını serbest bıraktı, derin bir nefes aldı.

"okuldan atılmak benim zerre umrumda değildi ama şu an bunu yapmak zorundayım galiba... Bana ne teklif ediceksin?"

Galiba sonunda anlaştık. Sırıtmaya başlamıştım bile.

"benimle arkadaş olmanı istiyorum Takemichi"

El mecbur kabul edicekti zaten. Son kez ayağa kalktı arkasını döndü ve yürümeye başladı.

"tamam. Teklifini kabul ediyorum. Ama şikayetini geri çekiceksin."

Tahmin etmiştim. İlk defa birine iyilik yaptım ve o kadar kötü hissetirmedi. Eğlendim galiba.

"O zaman yarın görüşürüz Takemichi!"

"Görüşürüz Hanma."

________________________________

Not: Hanma benim kurgumda mangadaki halinden biraz daha iyi biri gibi olucak. Ama tamamen değil yani sonuçta bu hanma güven olmaz.