Flames Of Reputation (COMPLETED:GL SERIES UNDER PIP Collaboration )

CHAPTER 1 Her

Being here in the province is super duper boring! Sometimes the signal is lame and sluggish, this province is the poorest province I ever encountered.

Nasa may teresa ako ng aming mansyon, gustuhin ko mang mangabayo upang ibsan ang pagka inip ko rito ay hindi ko naman magawa dahil sa init rin ng araw. I can’t sacrifice my beauty just to avoid boredom.

That's why, I opened my cellphone and tried to contact my friends so that, they will have my update, but because of the slow connection I can’t message them through messenger.

I scroll down my phone and stood up in my sit, I’m gonna find signal in this damn province!

Tumayo ako at nag lakad pababa sa mansyon, nang nasa labas na ako ay ramdam ko ang hapdi ng aking balat dahil sa binibigay nitong init kaya naman ay tumakbo ako palayo sa banda ng may araw at naki silong ako roon sa may manggahan.

Ng mansyon kasi namin ay katabi lang ng malaking puno ng mangga, roon ay hindi masyadong maaraw dahil natatabunan siya ng dahon. Itinaas ko ang aking telepuno upang maka hanap ng signal at connection pero kahit anong pilit ko ay mahirap talaga siyang maka kuha ng signal.

“Hindi kasi ganyan.” I jumped nervously as I turned my head in my back, nakita ko ang babaeng maganda at mahaba ang buhok sa aking likuran. Siya rin ang babaeng nakita ko nong inaasar ko si Giselle, nong nakaraan.

“A-anong ibig mong sabihin?” nag tataka kong sambit habang nakatingin sa kaniya. Kinunot ko ang aking noo dahil sa kapansin pansin kong pagka utal, never in my whole existence, I stumbled in front of others.

Weird.

“Nag hahanap ka ba ng signal?” pati ang boses niya ay malamya at banayad, seryoso rin siya makatingin at tagos kaluluwa kung makatitig

“Oo, Obviously.” sambit ko pabalik sa kaniya. Her eyes suddenly lace with amusement. Biglang sumilay ang ngisi sa gilid ng labi niya.

“Then you're doing it wrong. Nasa likuran naman ang Wi-Fi kaya paniguradong p’wede roon, ngunit bakit rito mo naisip na mag hanap ng signal?” lintaya niya habang nakatingin sa aking mata, panigurado ko’y halata na ang pag mumula ng aking mukha dahil sa parehong hiya at kakaibang nararamdaman.

“Pake mo ba?! Ako naman yung mahihirapan mag hanap ng signal, kaya nasa akin na kung pupunta pa akong likuran o hindi!” pang argumento ko dahil sa kahihiyan na naramdaman.

“Hindi naman sa nakikialam ako, Gusto ko lang naman tumulo—” I cut her off, I really don't like her vibes and the feeling she's giving me kaya as soon as possible, I want her out of my life. I don't want to see her ever again.

“Thank you, for helping me then, But Zuella. I don't need anyone's help. Nag sasayang ka lang ng oras, kaya p’wede ba? H’wag ka nang makielam!” sambit ko ng naka kunot ang noo, halata sa mukha ni Zuella nag gulat na pumapalit sa amusement niyang kaninang pinakita, ngayon ay gulat na gulat siya sa sinabi ko.

Umalis ako sa harapan niya ramdam ko ang init ng titig niya habang patalikod ako sa kaniya, ang lakas ng tibok ng puso ko at hindi ko alam ang dahilan kung bakit nag ka ganito. I’m trembling inside but I still composed myself to walk straight.