රෑට කන වෙලාවත් ආවා...මම තාම තාත්තාව දැක්කේ නෑ....
තාත්තා....හ්ම්..ඔව්..
මම දැන් එයාට කතා කරන්නෙ තාත්තා කියලා...
"නැනී....තාත්තා කෝ...."
"දැන් තාත්තා නැතුවම බෑ වගේ නේද..."
"ඒ වගේ...."
මම කෑම මේසේ මගේ තැනින් ඉද ගත්තා....නැනී මාව ගොඩක් පිලිවලට සංවරව හදන්න උත්සාහා කලා...ඒත් එයාට බැරි උනා...
"උතුමානනී....රෑ කෑම සූදානම්..."
නැනී දුර ඉදන්ම එන තාත්තට ඔලුව නැව්වා...
"පර්ඩිටාට වගේ මටත් පුතා කියන්නකෝ නැනී...."
"ඒ උනත් උතුමානනී...."
"හරි නම් මමයි ඔයාට ගරු කරන්න ඕන...මගෙයි එමීනාගෙයි එකම වස්තුව...අපේ රාජ්‍යේ අනාගතය රැක ගත්තට...."
මෙයාලාට මන් ඉන්නවා කියලා ගානක්වත් වත් නැති හැටි...වස්තුවලු රාජ්‍යලු...අනේ මන්දා.....
"ඒහ්...මාත් මෙතන ඉන්නවා..."
ඒ පාර තාත්තා මා දිහාවට හැරුනා..
"ඔයා මට කතාව කියනකල් මම රෑට කන්නෙ නෑ..."
මම අත් දෙක බැදගෙන ඔරවගත්තා...ඇයි සෙද්ද...මේක කරන්න බෑනේ...තාත්තා හිනා වුනා...ලස්සනට...එයාගේ කඩවසම් මුහුනට ඒ හිනාව ලස්සනට ගැලපුනා...
"ඔයා නම් ඔයාගේ අම්මම තමයි.."
තාත්තා ආයමත් හිනා වෙලා පුටුව මගේ පැත්තට හරව ගෙන ලොකු හුස්මක් ගත්තේ ලොකු කතාවකට මුල පුරමින්...
"මායාවන්...මේ කතාවේ මුල....මිනිස්සු වගේම ජීවීන් කොට්ටාශයක් හිටියා...වෙනසකට තියෙන්නේ එයාලාට මායාව පුලුවන්...
මිනිස්සු අපිව හොයාගත්තා...එයාලා අපිට ඊර්ශ්‍යා කලා...මේ ඊර්ශ්‍යාව අවුරුදු ගානක් තිබ්බා...ඔය විදිහට යද්දි මිනිස්සු අතරින් කීප දෙනෙක් මායා දඩයක්කාරයෝ වුනා....
එයාලා හොයාගත්තා අපේ බලයන් අඩු කරන,නැති කරලා දාන ක්‍රම...
මායාකාරයෝ විසිර යද්දි දඩයක්කාරයෝ එයාලාව ලුහු බැන්දා..."
තාත්තා ලොකූ හුස්මක් ගත්තා...ආයමත්...
"මායාකාරයෝ අතරත් වංශ තිබ්බා....මේ සලකුන ලැබෙන්නෙ වංශ අනුව....මම උකුසු වංශයේ...මට පුලුවන් උකුස්සෙක් විදිහට වෙස් පෙරලන්න...
ඔය අතර සමනල් වංශයේ කුමාරිකාවක් ඉපදුනා....සමනල් වංශය තමයි මුලු මායා ලෝකයේම රජ වුනේ.....
එමීනා ඇමන්ඩා....ඒ ඔයාගේ අම්මා...
මට එයාව හම්බුනේ අවුරුදු විස්සෙදි විතර...."
YOU ARE READING
Perdita
Kurzgeschichten"ඔයාගේ නම මොකක්ද??" "පර්ඩිටා..." "ලස්සන නමක්..." "දන්නද...ඒකේ තේරුම අතරමංවුනු කියන එකයි.." ජීවිතයේ අතරමං වුනු අවුරුදු දා හතක පුන්චි කෙල්ලෙක්...
