"ශ්...කෑ ගහන්න එපා..."
අමුත්තා කිව්වේ එයා මූන වැහෙන්න දාන් හිටිය මාස්ක් එක ගලවමින්..අහ්...ඒ තමා මම වරායෙදි දැක්ක කියුට් කෙල්ල..
"ඔයා කව්ද..."
එයා ගැන තොරතුරු දැනගන්න මට ලොකු උවමනාවක් තිබ්බා...මේ දූපතේ ගොඩක් කෙල්ලො මාව දැක්කම එක එක ඒවා කියනවා..ඒ නිසා මම මිනිස්සුන්ගෙන් ගොඩක් ඈත් උනා..නැනී කිව්වා වගේම...
"මම චෙල්ස්..අපි ආවේ තාත්තගේ වැඩකට...ඔයා නම් මේ දූපතේම කෙනෙක් වගේ..."
එයා කිව්වෙ එයාගේ දම් පාට ඇස් වලින් මා දිහා බලන්..චෙල්සිට තිබ්බේ ලස්සන දම් පාට ඇස් දෙකක්...
මමත් සෙරෙප්පු දෙක ගලවලා පැත්තකින් තියලා එයත් එක්ක මුහුදු රැලි වලට පයින් ගහන්න ගත්තා...
"ඔව්...මම මේ දූපතේම කෙනෙක්..."
"මේ දූපත හරි ශෝක් අනේ...හරිම නිදහස්..."
"ඔයා ඇයි කලින් කෑ ගහන්න එපා කිව්වේ...."
එයා ඒ කියපු දේ නිසා මට ලොකු සැකයක් ආවා...මෙයා හොරෙක්ද..
"මම කෑ ගහන්න එපා කිව්වේ අනික් අයට ඇහෙන නිසයි...මම හොරෙන් ආවේ...දවල්ට වඩා රෑට මේ මුහුදු හුලග සනීපයි..."
"අනික් අය???"
" ඔව්...මගේ අම්මායි තාත්තායි අයියායි.."
"ඔයාලා ඉන්නේ ටොලම්ගේ හොටෙල් එකේද..."
"ඔව්...ඔයාගේ ඇස් හරිම ලස්සනයි..දන්නවද...කොල ඇස් ගොඩක් දුර්ලභයි..."
එයා ලස්සනට හිනා වුනා...එයාගේ කම්මුල් වල ගැහුනේ එයාගේ හුරතල්කම තවත් වැඩි කරමින්...
"ඔයාගේ ඇස් දෙක දම් පාටයි නේද..."
"මගෙ අම්මාගෙත් එහෙමයි..."
අපි දෙන්නා ගොඩක් වෙලා කතා කරා...ඒත් එයාට මගේ නම නොකියන්න මම පරිස්සම් උනා...චෙල්සි හරිම හොද කෙනෙක්..මන් මුලින් හිතුවේ එයා අහින්සකයි කියලා..ඒත් එයා හරිම හරිම හරී දගයි...
"එහෙනම් මම යන්නම් චෙල්සි..."
අවසානේ මම චෙල්සිගෙන් සමු අරන් ගෙදරට ගියා...
බාගෙට වහලා තිබ්බ ඉස්සරහ දොර සද්දයක් නොනැගෙන්න අරින්න මට පුලුවන් උනා...මම හිමීට ආය දොර වහලා අනික් පැත්ත හැරෙද්දිම ගල් උනේ ඇහුන කටහඩින්...
YOU ARE READING
Perdita
Short Story"ඔයාගේ නම මොකක්ද??" "පර්ඩිටා..." "ලස්සන නමක්..." "දන්නද...ඒකේ තේරුම අතරමංවුනු කියන එකයි.." ජීවිතයේ අතරමං වුනු අවුරුදු දා හතක පුන්චි කෙල්ලෙක්...
