Asistoli

Büyük Sır'a Adım Adım

Nihayet kendimi dinleme vakti gelmişti. Biraz işsizlik gibi görünebilir ama cidden kendimi dinleyecektim benim bu hayatla sorunum ne? Aras ne demeye çalıştı? Ahh yine kafamda cevapsız sorular bu cevapsız sorulardan sonra maNga "cevapsız sorular" dinlemeyi de bıraktım. Kendimce espiri yaptıktan sonra sabahlığımı alıp kahve almak için mutfağa gittim. Mutfağa girdiğimde Cem ve Özgür bir açıklama beklercrsine suratıma bakıyorlardı. Ne dicektim ki onlara ne açıklaması neyin kafasındalar bunlar.?? Gözlerinin içine bakarak "her şeyi biliyorsunuz zaten"dedim. Hala ikna olmuşa benzemiyorlardı anlaşıldı illaki bir açıklama yapılacaktı."işte Tuna'nın twitter hesabıma neler yazdıklarını biliyorsunuz dün dırlayarak evden çıktığımda da Aras'ın yanına gittim. Durumu anlattım zaten önceden de haberi varmış, hiçbir tepki vermedi ben de neden tepki vermediğini sorduğumda da böyle olacağını biliyordum ı gün hece de sana söylemiştim zaten dedi. Bu kadar olay bu işte." Diye uzun bir açıklama yaptıktan sonra ikisinden de birer makas alıp yukarı odama çıktım. Her ne kadar onlara sert çıksam da onlar benim hayattaki en değetli varlıklarımdı. Özgür uzun boylu kumral tenli masmavi gözleriyle çok yakışıklı bir çocuktu zaten önceden modellik yapmıştı. Cem ve özgür'ün peşinden birsürü kız koşmasına rağmen ikisi de değil kızlarla birlikte olmak yüzlerine bile bakmamıştı. Nedenini sorduğumda ise ikisinden de net bir cevap alamamıştım. Cem'in fotoğraf sütüdyosu vardı,Özgür'ün ise müzik okulu vardı. Ben ise şu anlık Cem ile iş yürütüyordum Cem çok yatenekli olduğumu söylüyordu ama ben hala kendimden emin değildim. Ya bak işte ya yine konu değişti. Neyse ya hayatımdaki boktanlıkları araştırmicam. Ama şu hariç o "büyük sır" bunu mutlaka öğrenicem kafama koydum. Kendi kendime düşüncelere dalmıştım yine ama o an bir telefon sesiyle bitti. Arayan Arasdı."efendim aşkım" "napıyorsun birtanem" iyi sen? / buluşalım mı? /olur nereye gidelim?/ yalnız olacağımız bir yere gidelim mi aşkım?/ tm olur da nereye/ orasını bana bırak yarım saat içinde hazırlan eve gelip alıcam seni öptüm." Tamam dememe bile zaman tanımadan direk kapatmıştı telefonu yüzüme ama bence bu yalnız kalma işini mutlaka önceden pilanlamıştı. Aras bu yani sonuçta plansız iş yapmaz. Kahvemi ve telefonumu sehpanın üstüne bıraktım ve olduğu gibi dolabıma hücum ettim. "Hmm ne giysem acaba" diye kendi kendime söylenmeye başladım. Üzerime yüksek belli siyah mini bir etek giyip onun üzerine de dar bir büstiyer giydim, saçlarımı özenle taradım, bordo rujumu ve parfümümü de ayarladıktan sonra gitmeye hazırdım. Çantamı da alop odadan çıktım ve şarkı mırıldana mırıldana (kimseyi görmedim ben senden daha güz...) aşagıya indim. Cem romantik bir ıslık çaldıktan sonra sanırım yanaklarım kızarmıştı. Umarım fazla belli olmamıştır utandığım. Özgür oradan her zamanki gibi resmen içimi okumuş gibi "allıl sürmene gerek kalmadı canım zaten iyice kızardı yanakların" dedi. İkisinin de yanağına bir öpücük kondurup "sizi seviyorum baş belaları" dedikten sonra evden ayrıldım. Aras eski model bir arabayla dışarıda bekliyordu. Arabaya binip birbirimizden masum bir öpücük alıp "nereye gidiyoruz" diye soru sordum. "Yalnız kalacağımız bir yere sana önemli bir şey söylicem ama sadece bu söylediğimi biliceksin sadece BİR SÜRELİĞİNE daha fazlasını öğrenmeye çalışmak yok sakın!" Kafam iyice karışmıştı acaba o büyük sırla bir alakası var mıydı? Evet evet kesin vardı acaba iyi bir şey miydi kötü bir şey mi? Merakıma yenilip"iyi bir şey mi kötü bir şey mi " diye yine soru sordum. "İyi bir şey mi kötü mü tam emin değilim ama bence sonumuz için iyi bir şey değil" içimi bir korku sarmıştı yine neler oluyor??? "Ne demeye çalışıyorsun ?" " yeter aşkım biraz sabırlı ol gidince öğrenirsin" tek yapabildiğim yorum "peki" oldu. "Ne kadar kaldı gideceğimiz yere? "Bir saat kadar" "oha ya ben uyusam olur mu?" "Uykun varsa uyu ben seni uyandırırım meleğim" "tamam" diyip gözlerimi kapattım bir an önce zaman geçsin diye sabırsızlanıyordum ve fazla yorgun olmamın etkisiyel uykuya daldım...