ASENA 2070

YENİ HAYAT

Asena gözlerini açtı. Acı hissediyordu... Her yerinde.  Her uzvu acıyordu. Gözlerini açtığı gibi kapı ardına kadar açıldı. İçeri dalan kişi Kerem'di.
- Asena! Asena!
Gözlerinden yaşlar süzülürken Asena'nın yanına geldi. Sarılmak istiyordu. Tam hareket ederken kapıdan Albay Arda çıktı:
- Dur! Sakın yapma! Daha yeni iyileşiyor!
- Albay...
- Burdayız Asena, bir şeyin yok. İyisin.
- Ben... Ben ne zamandır komadayım?
- Birkaç aydır. Çok kötü yaralandın. Vücudundaki her kemik ezik ve kırık durumdaydı. İç organların resmen biçilmişti. Beklediğimizden de erken kendine geldin... İyisin Asena! İyi olacaksın.
- Operasyon... Noldu?
- Kerem bize biraz izin verir misin?
Kerem başıyla onayladıktan sonra yaşlı gözleriyle Asena'ya baktı. Sonra da odadan ayrıldı.
- Asena...
Albay duraksadıktan sonra tekrar konuşmaya başladı.
- Görev deşifre oldu ama henüz kimsenin haberi yok. Sadece düşmanın gizli istihbarat birimleri biliyor. GÖREV Tim'i Çin'den ayrılırken çok zorluk yaşadı. Hepsini kaybediyorduk ama... Bi yolunu bulup ordan kaçtılar.
- GÖREV mi?
Asena'nın aklına o dövme geldi.
- Örpen...
- Örpen görevde kaybettikleri dostuydu. Börü Erkuş'un en yakın arkadaşıydı. O şehit olduktan sonra dağılmışlardı.
Asena başını diğer tarafa çevirdi.
- Kasayı kaybettik. Kartal sapasağlam geri döndü ama... Özel kuvvetler onun kimliği hayattan sildi. Yeni bir hayata sürgün ettiler. Alp Avcı da şu an çok zor durumda. Yula olayından sonra üzerine çok fazla iftira atılmaya başlandı. Görevi bırakacak.
- Ne?
Asena tekrar albaya döndü.
- Maalesef son operasyon bize çok pahalıya patladı Asena. Başarısız olduk.
- Ben ölümü göze almıştım.
- Seni kurtarabilmek için kasayı bıraktık. Sen bizim için daha önemlisin Asena... Birkaç aptal serum değil.
Asena'nın gözlerinden yaşlar süzülmüştü. Daha önce hiç böyle bir söz söylenmemişti ona.
- Teşekkür ederim.
- Önemli değil kardeşim. Sağlığına kavuş, gerisi önemli değil. Hadi dinlen biraz.
****
- Asena! Napıyorsun?!
- Kerem ben çok yorgunum... Kaç yaşına geldik? Ben daha fazla dayanamıyorum. Bu yerden defolup gidiyorum.
- Asena ya biz?
- Ne biz Kerem? Neler yaşadığımı bilmiyorsun sen! Bir yıldır sağlığımı kazanmaya çalışıyorum farkında mısın? Kaç defa ölümden döndüm ben Kerem?
- Amazon'u bırak o zaman!
- Sadece Amazon'u değil. Her şeyi bırakıyorum. Bitti artık.
- Seni bulacaklarını biliyorsun Asena!
- Öyle mi?
Asena çantasını yatağına fırlatıp içini açtı. Çıkardığı bıçağıyla bacağına yöneldi.
- Asena! ASENA! NAPIYORSUN!?
- Beni bulmalarını engelliyorum.
Asena büyük bir soğukkanlılıkla bacağını yardı ve kemiğine bağlı kabloyu çıkardı. Kan içindeki elinde duran kabloyu Kerem'in önüne fırlattı. Bacağını da sarıp çantasını çekti ve kapıya yöneldi.
- Asena! Seni seviyorum...
Asena duraksadı ve başını ona doğru çevirdi. Sonra devam etti. Saatine baktı.
- 3:46. Güzel.
Koridorları ve merdivenleri hızla inip çıkış kapısına yöneldi. Kapıyı ardına kadar açıp yürümeye başladı. Tam o anda karanlığın içinden bir ses yükseldi:
- Bakıyorum yine kaçıyosun?
Ses hemen arkasından gelmişti. Asena o yöne doğru döndü:
- Sen de yine her şeyi biliyorsun?
Karanlığın içinden gelen sesin sahibi ay ışığının aydınlattığı ağaçların arasından çıktı. Hafif uzun saçları, çekik gözleri ve zeki bakışlarıyla Asena'yı süzüyordu.
- Benim lanetim bu.
Gülmeye başladı.
- Beni rahat bırak Kürşad. Seni oraya gömerim.
- Ah... Bundan şüphem yok. Tüm Turan'daki en üst askeri biriminden kaçan Asena. Amazonluk sana yaramadı heralde?
- Bak bişeyde yanılmışım Kürşad. Bilmediğin bir şeyler varmış... Benim hakkımda bi bok bildiğin yok.
- Eh... Babama çekmemişim.
Asena gülümsedi.
- Baban umarım senin bu egonu izliyordur.
Kürşad'ın suratı düşmüştü:
- Napmayı düşünüyorsun Asena Karaca? Yeni bi hayat mı?
- Elimden geldiğince Kürşad Erkuş. Elimden geldiğince.
Birkaç saniyelik sessizliğin ardından Asena arkasını dönüp giderken Kürşad tekrar seslendi:
- Dikkat et kendine dostum. Yollarımız tekrar kesişene dek...
Asena arkasına dönüp tekrar gülümsedi:
- Sen de dikkat et... Sen de.