Gece'nin Özgürlüğü

2. Bölüm

Hellööööö
Bir önceki bölümü okuyup oy verdiğiniz için teşekkür ederim. Hadi bu bölümde de aynı şeyleri yapın gönlüm olsun jhjhjhjhjhjh

İyi okumalaaaaaaar

GÖZLER

Gecenin karanlığında yüzüme vuran soğuk rüzgar saçlarımı arkaya savururken uçurumun ucunda kendimi sorguluyordum. Gecenin bana verdiği huzur kalbimdeki izin geçmesini sağlamıyordu ama acısını dindiriyordu. Usulca kafamı yukarıya kaldırdım. İşleyeceğim cinayetten birkaç saat önce huzuru yakalamıştım. Yavaşça ayağa kalktım. Cinayetim son derece kolaydı ama kendimi riskle başbaşa bırakmak istemediğim için planımı yapmıştım.

O uçurumdaki huzuru bıraktım. Yağmurun hafif yağması toprak kokusunun çıkması beni biraz daha rahatlattı. Her boş olduğum an geldiğim ve huzur bulduğum yer uçurum kenarıydı. En son mutlu olduğum an burası olduğu için hep buraya gelirdim.

**20 Mart 2002**

"Bak kızım burasını kimse bilmeyecek tamam mı?"

"Anne korkuyorum gidelim burdan."

"Kızım korkmana gerek yok ben buradayım. Hadi gel biraz daha gidelim"

Yavaşça gidiyordum ama korkum kat kat artıyordu. Annemin koluna yapışmıştım. Yükseklik korkum olduğu için yakalaşmıyordum ama annem yanımda olduğu için sorgusuzca gitmeye başladım.

Uçurumun kenarına oturduk. Aşağısı korkumu arttıracak yükseklikteyken annem konuşmaya başladı.

"Gökyüzüne bak çok güzel. Aşağısı seni korkutuyor ama yukarısı huzur verir."

Annemin dediğini yaptım. Evet huzurluydu ama korkumu geçirmemişti.

"Anne gidelim bak gerçekten korkuyorum. Hem babam gece çıktığımızı öğrenirse bize kızar."

Annem bana baktı. Yanağımı okşadı. Buruk bir gülümseme ile iç çekti. Gözlerinin dolduğunu karanlık gecede bile görebiliyordum.

"Merak etme kızım baban buraya gelcek."

"Gelmesin beni yine döver sanada çok bağırır."

"Şşşş. Merak etme bugün bağırmayacak. Seni de dövmeyecek."

Annem yalan söylemezdi. O dövmez diyorsa dövmezdi. Babam alkol bağımlısı bunu bana annem söyledi. Doğruydu. Sonra babam annemi dövdü yine bana söyledi. Annem bana her zaman doğruyu söyledi.

Arkamızdan babamın sesi geldi. Babama korkuyla baktım. Annem dövmez diyorsa dövmezdi ama yine de korkuyordum.

"Ne yapıyorsunuz burada? Kafayı mı yediniz? Gelin buraya sinirlendirmeyin beni."

Anneme baktım gökyüzünü izliyordu. Sessizce biraz daha sokuldum annemin yanına. Oda bana daha sıkı sarıldı. İçimde korku vardı ama dile getiremiyordum.

"Anne gidelim bak korkuyorum."

"Korkma kızım gidiyoruz."

Birinci adımı attım, ikinci adımı attım, beşinci adımı attım,onuncu adımı attım. Babamın yanına ulaşmıştık. Kafamı kadırıp anneme baktım. Annem yoktu. Arkamı döndüğüm an annemin hâlâ uçurum kenarında olduğunu gördüm. Bana burukça bir tebessüm gönderdi. Şimdi babamın yanında annemden uzaktayım bu beni daha fazla korkuturken babam anneme bağırdı. Bugün annem bana yalan mı söylemişti. Babam bağırıyordu.

"Azra gel buraya beni deli etme. Ne bok yemeye geldiniz bu uçurum kenarına."

Annem bana baktı babamın bağırtısından sonra. Gözleri bana bir şeyler anlatmak istiyordu. Konuşmaya başladı.