Gece'nin Özgürlüğü

10. Bölüm

Hellöööööö
Bu bölümde neler beklediğimizi yazarım mısınız?
İyi okumalar yiğidim.

KARŞILAŞMA

Serçenin bir göz yaşı kadardı benim sevgim. O sevgiyi kendi ellerimle öldürmüş ruhuma gömmüştüm. Çok sevmiştim oysaki hayatı. Ama bana sunulan bir baba karartmıştı hayatımı. Bende o daha fazla karartmasın diye kendim karartırım demiştim.

Öylede yapmıştım.

Çok sevdiğim şeyleri öldürmüştüm ilk. Annemi, ablamı, Rüzgar'ı ve Özgür'ü.

Hayatımda bir defa aşık olmuş bir defa sevilmiştim. Annem beni bıraktı gitti sevgisini hiç alamadım. Ablam kaçıp gitti onuda hiç göremedim, varlığından haber aldım ama çok geç kalmıştım. Sadece Rüzgar sevdi beni. Sadece o okşadı saçlarımı. Sadece o aşkla değdi tenime. Sadece o korkarak, çekinerek, kırmayarak öptü dudaklarımdan.

Ama ben onuda aldım kendimden. Ay yine izin vermedi Özgür'ün mutlu olmasına. Ay hep acımasız davrandı. Ama Ay hep doğruları öğretti.

***

"Sana aşığım bunun farkındasın."diye söylendi.

"Evet farkındayım ama sana güvenmediğimi biliyorsun."

"Evet biliyorum ama bunun için elimden geleni yapacağım."

"Eğer sana güvenmemi istiyorsan elinden geleni yapma, daha fazlasını yap."

***

Hayır düşünme Özgür. Hatırlama o anları. Kendine gel, sen Özgür olduğun kadar Ay'sın.

İç sesimin bana söylediği şeylerle kendime geldim. İç sesim kimdi benim? Ben kimdim?

Özgür mü, Ay mı?

Bu soğuk havada ne işim vardı burada? Peki arkamda beni gözetleyen adamın amacı neydi?

Benim her zaman burda olduğumu bilen tek kişi vardı. Gece. Nerden öğrendiğini bilmesemde bu oldukça canımı sıkıyordu.

Oyuncakçı.

Birde o vardı. Oyuncaklarından birini göndermiş olabilir mi? Bir ses geldi sağ taraftan. Demek bir kişi değil çok kişi vardı burada. Ya oyuncaklar, ya da Gece' nin itleri.

Hızlıca ayağa kalkıp arkama döndüm. Gördüğüm birkaç hareketlilikle canına susamış olan şahısların nerde olduğunu bakındım.

Yürümeye başladım. Soğuk havada ağızımdan çıkan dumanlar ve buz kesilen bedenim daha dinçti. Yüzümden nadiren çıkarttığım maskem yerindeydi. Yüzümü tamamen kaplarken sadece gözlerim ortaya çıkmıştı. Sabahtan beri bir çok işle uğraştığım gibi birde bunlar ile uğraşıyordum.

Motoruma yaklaştığım anda arkamda beliren adam tahminimce silahını çıkartmıştı ve bana doğrultmuştu. Ani bir hareketimde beni öldürmek için bekliyen diğer adamlar da hazırdı. Ama ölmeye hazırlar mı bilemezdim.

Sinirle gözlerimi kapattım. Derin nefes alırken ne yapmam gerektiğini düşündüm ama kafam çok doluydu. Galiba hiç düşünmeden hareket edecektim.

Aklımda kurduğum zaman dilimi doldu ve bende hareket ettim. Hiç bir şey olmamış gibi motora bindim. Motoru çalıştırınca etraf birazda olsa aydınlanmıştı.

Sadece duruyordum. Neden durduğumu da bilmiyordum zaten. Ayağımı yavaşça yerden çektim ve motorum hareket etmeye başladı. Yönümü değiştirip hızla bana silah doğrultan adamın üzerine sürmeye başladım.